موزه ایران باستان، تجلی هنر و معماری ایران باستان

پس از لغو انحصار حفاری های باستان شناسان فرانسوی در ایران و بعد از تاسیس انجمنآثار ملی، دولت ایران درصدد تاسیس موزه ای در تهران برآمد؛ بنابراین از "آندره گدار"(معمارفرانسوی) خواست تا طراحی و اجرای آن را بر عهده گیرد. آندره گدار به علت مطالعه تاریخ هنرو معماری ایران، اطلاعات دقیقی در مورد ویژگی های معماری ایران داشت، بنابراین توانستب هخوبی از المان های معماری ایران باستان برای طراحی ساختمان موزه الهام بگیرد و ساختمانیبه "سبک ملی" که سبک متداول آن زمان بود را بسازد. ساختمان موزه از سه بخش پذیرش(ورودی)، سالن های نمایش و اداری تشکیل شده است که هرکدام با احجام و الگویی متفاوت برایطراحی، همه نیازهای کی موزه را برآورده ساخت هاند. بخش اول ساختمان، مکعب مستطیلی استدر دوطبقه که در میان آن یک ایوان با الهام از ایوان طاقک سری، حکم ورودی اصلی ساختمان رادارد و در دوسمت آن کتابخانه، سالن سخنرانی و فضاهای جانبی موزه قرار دارد. بخش دوم یانمایش، شامل دو تالار مستطیل شکل جهت نمایش اشیاء و کی زیرزمین است. در بخش سوم،ساختمانی و شکلی به تقارن با ایوان جنوبی قرارگرفته است که فضاهای اداری موزه در چهارطبقهدر این ساختمان جای گرفته اند. هدف از تهیه این مقاله شرح تاریخچه شکل گیری این موزهو تجزیه وتحلیل معمارانه بناست که چگونه معمار بنا توانسته با الهام از معماری دوران باستانبه خوبی المان های شاخص این دوره را در ساختمانی مدرن بکار برد. چنانکه در طاق کسری، کاخفیروزآباد و کاخ سروستان دیده می شود. در این مقاله سعی برآن است تا با بررسی و جمع آوریاطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه ای و همچنین مطالعات میدانی، به بررسی این روند بپردازیم.

کلیدواژه ها:

موزه ایران باستان ، موزه ملی ، آندره گدار ، معماری دوران ساسانی ، طاق کسری