مکان یابی مناسب مراکز درمانی و بیمارستان های شهری با استفاده ازروش GIS (مطالعه موردی: منطقه ۷ شهر تهران)

امروزه زندگی در شهرها، با توجه به ساختار فضایی کالبدی پیچیده مناسبت ها و فعالیت هایاقتصادی اجتماعی، تعمیق و گسترش تقسیم کار اجتماعی و اقتصادی و نیازهای فزایندهفرهنگی، فراغتی و اجتماعی شهروندان، بیش از هر دوره دیگری وابسته به خدمات است. لذابا توجه به نقش روزافزون فعالیت های خدماتی در نظام شهرنشینی، ضرورت جدیدی درروندبرنامه ریزی شهری پدید آمده است و مسئله چگونگی پراکنش مراکز خدماتی و نحوه دسترسیبه خدمات این گونه مراکز از اهمیت فزاینده ای برخوردار شده است. سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS با برخورداری از انواع توابع تحلیلی که امکان تلفیق داده های مکانی و غی رمکانی و همچنین مدیریت و تحلیل توامان آن ها را فراهم نموده است، می توان به عنوان ابزاری در دست برنامهریزان شهری باشد. هدف این پژوهش ارائه الگوی مناسب برای مکانیابی خدمات شهری درمنطقه ۷ شهر تهران است. برای رسیدن به این هدف با مطالعه مقالات دیگری در مورد مکانی ابیمراکز درمانی در شهرهای اصفهان، آمل، بیرجند، جهرم، زنجان، یزد، اردبیل، نجف آباد، شیراز و ...و جمع بندی این مقالات برای پیدا کردن مهم ترین معیارهای اصلی و استفاده از سیستم اطلاعاتجغرافیایی GIS و به کمک مدل تحلیل سلسله مراتبی AHP و مدل هم پوشانی شاخص ها به بررسی توزیع فضایی خدمات شهری منطقه ۷ شهر تهران و مکانیابی خدمات جدید برایاین شهر پرداخته شده است. روش تحقیق حاضر توصیفی تحلیلی است. اطلاعات موردنیاز اینپژوهش از طریق مشاهده میدانی، منابع کتابخانه ای، سالنامه آماری، مطالعه طرح های جامعو تفصیلی منطقه ۷ شهر تهران، نقشه ۲۰۰۰ / ۱ وضع موجود و تفصیلی به دست آمده است. با استفاده از سیستم GIS و به کمک تحلیل سلسله مراتبی، کار پردازش و تجزیه وتحلیل داده هامطابق معیارها و استانداردهای برنامه ریزی شهری انجام گرفته است. در پایان مناسب بودن اینمنطقه و مناسب ترین مکان ها برای ایجاد مراکز در این منطقه تع یین شده است.

کلیدواژه ها:

مکانی ابی ، بیمارستان ، شهر تهران ، مکانیابی ، سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS