بررسی ساختاری استقرار مدیریت بحران (مطالعه موردی: شرکت نفت و گاز مرکزی ایران)

ایران به دلیل دارا بودن شرایط ویژه اقلیمی، ژئولوژیکی، استراتژیکی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی همواره با بحران ها و بلایای گوناگونی در مواجهه بوده است و از آنجایی که بازوی اول اقتصادی کشور را صنایع نفت و گاز تشکیل می دهند، اهمیت و ضرورت اجرای مدیریت بحران و استقرار ساختارهای آ ن دو چندان می شود. بنابراین در این پژوهش سعی شده است به منظور استقرار ساختاری منسجم و موفق در عملکرد از یکی از موفق ترین مدل های ارائه شده از سوی شرکت نفتی Statoil نروژ الگوبرداری شود. در این پژوهش ابتدا با شناسایی بحران های رایج در مجموعه شرکت های نفت و گاز مناطق مرکزی ایران، مولفه های مهم و تاثیرگذار در پنل NGT توسط اعضای خبرگان در قالب یک چک لیست تدوین شد. شاخص ها با استفاده از طیف لیکرت ۵ درجه ای امتیازدهی شدند و نتایج در نمودارهای میله ای مورد بحث قرار گرفت. نتایج نشان دادند که شرکت های نفت و گاز مناطق مرکزی ایران در شاخص هایی نظیر سیستم های ارتباطاتی، امنیتی، جمع آوری و پاکسازی و پناهگاه ها و کمپ های اضطراری به نسبت سایر شاخص ها از سطح عملکردی پایین تری برخودار هستند که نیازمند بهبود و ارتقاء هستند.

کلیدواژه ها:

سیستم مدیریت بحران ، شرکت های نفت و گاز مناطق مرکزی ایران ، مدل Statoil نروژ