اثر پارامترهای محیطی بر تب دنگی: پیشگیری و کنترل

مقدمه: دنگی یک بیماری تب دار حاد است که در اثر عفونت با ویروس دنگی DENV ایجاد می شود. انسان از طریق نیش پشه های مادهی آئدس حامل DENV از جمله Aedes aegypti و Aedes albopictus به تب دنگی مبتلا می شود. به عنوان یکی از بیماری های عفونی نوظهور در جهان شناخته می شود و به یکی از نگرانی های بهداشت عمومیبین المللی تبدیل شده است. هدف از این مطالعه بررسی عوامل محیطی موثر بربروز تب دنگی و روش های پیشگیری وکنترل آن می باشد. روش کار: جهت یافتن مقالات مرتبط پایگاه های داده شامل Web of science ،Google scholar،Science direct PubMed، و Scopus با استفاده از کلمات کلیدی تب دنگی، پشه آئدس، عوامل محیطی، تغییر اقلیم، و پیشگیری مورد جستجو قرار گرفتند.نتایج: عوامل متعددی از جمله تراکم جمعیت، تامین آب ناکافی، مدیریت نامناسب زباله جامد، تغییرات آب و هوا ووضعیت اجتماعی- اقتصادی ضعیف، می توانند از طریق تاثیر بر سه جنبه زیست محیطی ضروری آن یعنی ویروس تبدنگی، پشه ها و محیط انتقال، بر شیوع و گسترش دنگی تاثیر بگذارد. شرایط مطلوب دما و رطوبت در فصل بارندگیمنجر به افزایش میزان بقای ناقل بالغ می شود. بارندگی ممکن است به تکثیر مکان های پرورش پشه یا برعکسشستشوی آنها در طول رویدادهای بارندگی شدید کمک کند. در سیل و سونامی زیستگاه حشرات دچار آسیب شدهولی با تجمع آبهای راکد، لانه های لاروی جدید برای حشرات را فراهم می شود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تغییرات آب و هوایی می تواند بر بروز تب دنگی موثر باشد. در حال حاضرموثرترین راه پیشگیری از تب دنگی نظارت و مدیریت یکپارچه پشه های آئدس از طریق اقدامات کنترلی محیطی،بیولوژیکی و شیمیایی است که اثربخشی و تداوم این اقدامات کنترلی نیاز به مشارکت جامعه و آموزش همگانی دارد

کلیدواژه ها:

تب دنگی ، پشه آئدس ، عوامل محیطی ، تغییر اقلیم ، پیشگیری