تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی و افزایش تاب آوری و شادکامی زنان باردار

تجربه بارداری، میتواند یکی از مهمترین تجربیات در طول زندگی زنان محسوب گردد. این تجربه با چالش هایگوناگونی همراه است. انجام پژوهش درباره افسردگی، تاب آوری و شادکامی در طول دوره بارداری جزءاصلی ترین مفاهیم و چالش های پیشرو برای زنان باردار محسوب می گردد. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد یکی ازپر طرفدارترین درمان های مطرح شده موج سوم از درمان رفتاری به حساب می آید و مطابق شواهد تجربی بهدست آمده، از کارآمدی قابل توجهی برخوردار است. باتوجه به گسترش روانشناسی مثبت نگر در طی دهه هایاخیر جهت سازگاری هرچه بیشتر فرد با عوامل تهدیدزا، پژوهش حاضر با هدف بررسی تعیین اثربخشی درمانمبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی و افزایش تاب آوری و شادکامی در زنان باردار انجام گرفته است. اینپژوهش از نظر هدف کاربردی و شیوه اجرای آن نیمه آزمایشی است که با دو گروه آزمایش و کنترل انجام شدهاست. جامعه مورد مطالعه این پژوهش زنان باردار شهرستان اسلام آبادغرب بودند که بصورت در دسترس از اینجامعه انتخاب گردیدند و ابزارهای پژوهش بین آنها توزیع گردید و تکمیل شد. ابزارهای این پژوهش پرسشنامهافسردگی گلدنبرگ، پرسشنامه تابآوری کورنر و دیودسون و پرسشنامه شادکامی آکسفورد است. برای تحلیلداده های حاصل از پژوهش از روش تحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج حاصل از این پژوهش به خوبی نشانداد که استفاده از آزمون های رواندرمانی مثبت نگر می تواند افسردگی را در زنان باردار کاهش داده و تاب آوری وشادکامی را در آنها ارتقاء دهد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، زنان باردار ، افسردگی ، تاب آوری ، شادکامی