جایگاه ایجاب و قبول در انعقاد قرارداد

قصد و اراده باطنی و ظاهری و نحوه اعلان و اعلام آنها، یکی از ضروری ترین نکات در انعقاد قرار داد می باشد. با مستفاد از اصل حاکمیتاراده، عقد زمانی به اجتماع اعمال حقوقی می پیوندد که متعاملین قصد انشا عقد را داشته باشند. همانا عقد منعقد می شود از دو عنصراصلیه ایجاب و قبول که، ایجاب کننده معلول انعقاد قرارداد در قالب ایجاب و قبول کننده علت انعقاد قرار داد می باشد. برای بیان هر کداماز عناصر اصلیه مذبور، مشتمل بر الفاظ، رفتار، اعمال و... است که دلالت بر اراده متعاملین در چهار چوبه ایجاب و قبول میکند. پژوهشگربر آن بود که با روش توصیفی ابتدا تعریفی از ایجاب و قبول داشته باشد و در ادامه با رویکرد توصیفی و تحلیلی به سوالات طرح شدهپاسخ دهد: آیا هر پیشنهادی را میتوان در قالب ایجاب در نظر گرفت؟ اگر برای ایجاب مدتی در نظر گرفته نشود تا چه زمانی الزام آوراست؟ آیا ایجاب و وعده یک مفهوم با دو لفظ می باشد؟ آیا می توان پس از ایجاب نسبت به شرایط ایجاب آن را تغییر داد و سپس آن راقبول کرد؟ آیا قبول ایجاب ملزم به تشریفات خاص می باشد؟

کلیدواژه ها:

ایجاب ، قبول ، عقود ، زوال ، اراده