توانمندیهای گردشگری سلامت ایران و علل انتخاب آن توسط گردشگران

گردشگری سلامت، هزاران سال در اروپا، ایران، هند و آسیا وجود داشته اما عبارت گردشگری سلامت برای اولین بار توسط اتحادیه بین المللی سازمان گردشگری در سال۱۹۷۳ استفاده گردیده است. طبق نظریه سازمان جهانی بهداشت(WHO)، سلامتی وضعیتی خوب، از نظر جسمی، روحی و اجتماعی است و صرفا عدم وجود بیماری یا ناتوانی نبوده و حتی گردشگری سلامت را می توان به معنای سفر برنامه ریزی شده به مکان دیگری برای حفظ و بازیابی سلامت جسمی یا روانی دانست که صاحبنظران این حوزه، گردشگری سلامت را برحسب نوع و کارکرد خدمات مورد نظر گردشگر به سه دسته گردشگری تندرستی ، گردشگری درمانی و گردشگری پزشکی تقسیم کرده اند و این سه دسته مبنای اندازه گیری جذابیت یک کشور به عنوان مقصد گردشگری سلامت را بیان می کند(Connell, ۲۰۰۶). براساس توضیحات فوق می توان نتیجه گرفت که مسافرت با هدف تامین، حفظ و ارتقاء سلامتی به همراه استراحت و تفریح نیز جز تعاریف گردشگری سلامت می باشد. در این میان کشور ایران به لحاظ دارا بودن موقعیت خاص جغرافیایی، منابع طبیعی فراوان و خدمات پزشکی با کیفیت و ارزان از پتانسیل بالایی برای جذب گردشگران سلامت برخوردار است. پژوهش حاضر نیز به روش توصیفی- تحلیلی و پدیدار شناسی تفسیری، با هدف بررسی توانمندیهای گردشگری سلامت در کشور ایران و علل انتخاب ایران توسط بیماران خارجی که برای دریافت خدمات گردشگری سلامت به اینجا سفر می نمایند، صورت گرفته همچنین سعی شده بررسی گردد چرا ایران رتبه آخر در گردشگری سلامت و پزشکی در جهان را در سال۲۰۲۰ کسب کرده بنابراین به بررسی شرایط این سه شاخص و تحلیل نقاط قوت و ضعف آن در ایران می پردازیم .

کلیدواژه ها:

گردشگری سلامت ، تندرستی ، درمانی ، پزشکی ، ایران