بررسی کیفی ادراک اعضای هیات علمی از تدوین و اصلاح برنامه درسی میان رشته ای

در سال های اخیر حرکتی به سمت ارائه برنامه های درسی بین رشته ای در آموزش عالی صورت گرفته است. در حالی که مزایای بی شماری در ارتباط با یادگیری بین رشته ای وجود دارد، ساختار و فرهنگ آموزش عالی متمرکز بر رشته می تواند فعالیت های بین رشته ای را محدود کند. با این وجود چالش های مرتبط با توسعه این نوع تجربه یادگیری کمتر مورد تحقیق قرار گرفته است. با توجه به اینکه اعضای هیات علمی چهره های کلیدی در تغییر سازمانی و توسعه برنامه درسی هستند، این مطالعه به دنبال درک دیدگاه های اعضای هیات علمی در مورد توسعه و اصلاح برنامه درسی بین رشته ای است. نمونه حاضر ده نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه ه یزد بودند که مورد مصاحبه نیمه ساختاریافته قرار گرفتند. داده های حاصل از مصاحبه تحت تحلیل محتوا قرار گرفتند. در پاسخ به سوال تعریف برنامه درسی بین رشته ای، ادراک ارزش این برنامه و چالش ها و محدودیت های آن ۶ مقوله اصلی حاصل شد. اعضای هیئت علمی برنامه های آکادمیک بین رشته ای را شامل مجموعه ای از دوره ها می دانستند که ترکیبی از دانش از رشته های مختلف را ارائه می دهند. با این حال، تنها تعداد کمی از شرکت کنندگان ادغام دانش از حوزه های مختلف مطالعه را به عنوان کلید میان رشته ای شناسایی کردند. شرکتکنندگان بیان کردند که یادگیری میان رشتهای برای دانشجویان برای ایجاد مجموعه های مهارتی متنوع، اما نه لزومایکپارچه، مهم است. چالشهای مربوط به توسعه و اصلاح برنامه درسی بین رشته ای شامل هدایت ساختارهای نهادی و همکاری با سایر واحدهای دانشگاهی بود.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی بین رشته ای ، روش کیفی ، آموزش عالی ، اعضای هیات علمی