نگرش واقع گرایی ومکاتب فرعی آن به اعمال صلاحدید قضایی

قانون همواره و در تمام قضایا دارای قواعد روشن و مشخص نیست . این امکان وجود دارد که در مواردی پیرامون قضیه ای خاص، قانون مشخصی وجود نداشته باشد و یا اینکه در مواردی چندین گزینه پیش روی قاضی قرار گیرد. در این موارد امکان اتخاذ تصمیم در مورد موضوع دعوی که توسط محکمه صورت پذیرد نیست. قضات درباره ی آنچه که مورد تصدیق قوانین و اصول قانونی است اختلاف نظر دارند. همچنین درباره ی آنکه اصول و قواعد حقوقی کدام هستند و کدام ماده ی قانونی باید در مورد یک پرونده اعمال شود نیز اختلاف نظر دارند . در این زمان است که پای اعمال نظر قضایی به میدان حقوق باز می شود. مراد از صلاحدید قضایی(اعمال نظر قضایی)، اختیار محدود قضات برای توسل به ضوابطی فراقانون در جهت صدور رای در دعاوی بحث برانگیز حقوقی بویژه حقوق کیفری است. در میان مکاتب مختلف فلسفی در پژوهش حاضر با استفاده از منابع کتابخانه ای و روش توصیفی وتحلیلی قصد بررسی مکتب واقع گرایی داریم . که براین باورند ،تصمیمگیری قضات در پرونده های کیفری بدون در نظر گرفتن ملاحظات زمانی و مکانی، اقتصادی، سیاسی ، اخلاقی ،روانی، خودآگاه و یا ناخودآگاه و با تکیه صرف بر قواعد و مقررات حقوقی منجر به نتیجه مطلوب نخواهد شد و تنها به فصل خصومت می انجامد

کلیدواژه ها:

تقدیگرایانه ، پیشگویانه ، صلاحدید قضایی ، فلسفه حقوق ، واقع گرایی