مکان گزینی مراکز فوریتهای پزشکی ( EMCs ) با رویکرد مدیریت مخاطرات محیطی مطالعه موردی شهر اردبیل

مقدمه: روزانه افراد زیادی به دلیل وقوع تصادفات یا بروز بیماری های مختلف با مراکز فوریت های پزشکی تماس می گیرند و نیازمند دریافت کمکهای اولیه اند. برای ارایه کمک های اولیه پزشکی، اعزام نیرو و خودروهای امداد و نجات از مراکز خدمات فوریت های پزشکی به محل وقوع حادثه، ضروری است. ازاین رو، دسترس پذیر بودن محل استقرار مراکز فوریت های پزشکی و قرارگیری در محل مناسب، اهمیت زیادی دارد. هدف این پژوهش تحلیل الگوی فضایی توزیع مراکز فوریت های پزشکی موجود و معرفی پهنه های مناسب برای استقرار مراکز جدید است. روش: تحقیق حاضر، از نوع روشهای توصیفی- تحلیلی است. این مطالعه شهر اردبیل را برای تجزیه و تحلیل انتخاب کرده است. از ۲۲ معیار برای مکان یابی استفاده شده است. از فرآیند تحلیل شبکهای (ANP) برای تعیین وزن معیارها و از مدل VIKOR در سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) برای تهیه نقشه پهنه بندی شهری جهت احداث مراکز جدید، استفاده شده است. نتایج: مراکز موجود فوریت های پزشکی، تنها بخشی از شهر اردبیل را پوشش می دهند و بخش های زیادی از شهر از جمله در حواشی شهر، نمیتوانند خدمات مناسبی دریافت کنند. نقشه تهیه شده، مکان های جدیدی را برای افزایش میزان دسترس پذیری پیشنهاد کرده است. نتیجه گیری: باز توزیع فضایی و تخصیص مجدد مراکز فوریت های پزشکی، دسترس پذیری به این مراکز را بهبود می بخشد. سامانه های اطلاعات جغرافیایی پلتفورم مناسبی را برای توزیع مجدد خدمات فراهم می کنند. سیاستگذاران و برنامه ریزان بخش بهداشت و درمان ممکن است از نتایج این مطالعه برای تخصیص بهینه منابع استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

Accidents ، Emergency Medical Centers ، Site selection ، Geographic Information Systems ، حوادث ، مراکز فوریت های پزشکی ، مکان گزینی ، سیستم های اطلاعات جغرافیایی