اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش افکار خودآیند منفی در بیماران افسرده

پژوهش حاضر با هدف بررسی "اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش افکار خودآیند منفی در بیماران افسرده" انجام شد. روش پژوهش یک پژوهش نیمه آزمایشی بود و در آن از طرح پیش آزمون – پس آزمون به همراه گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش با توجه به روش، شامل تمامی مراجعه کنندگان مبتلا به افسردگی به کلیلنیک دکتر مزدرانی در نیمه اول سال ۱۴۰۲ در شهرستان ساری بود. با توجه به روش پژوهش جهت نمونه آماری، تعداد ۶۰ نفر بصورت نمونه گیری داوطلبانه با جایگزینی تصادفی انتخاب شدند پرسشنامه ی افسردگی بین آن ها توزیع شد بعد از نمره گذاری ۳۰ نفر که مبتلا به افسردگی شدید بودند انتخاب شدند، و به دوگروه ۱۵ نفره (۱۵ نفر آزمایش، ۱۵ نفر کنترل) تقسیم شد. هر دو گروه، دوبار مورد اندازه گیری قرارگرفتند. اولین اندازه گیری پیش از مداخله با اجرای پیش آزمون برای هر دوگروه آزمایشی و گواه که به منظور سنجش اولیه، پرسشنامه افکار خودآیند منفی هولون و کندال (۱۹۸۰)، بین نمونه توزیع و اندازه گیری شد. بعد از آموزش برنامه شناختی رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در گروه آزمایش، دومین اندازه گیری با اجرای یک پس آزمون در بین دو گروه انجام شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از تحلیل کوواریانس با استفاده از برنامه نرم افزار آماری SPSS۲۵ انجام شد که نتایج نشان داد درمان شناختی رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش افکار خودآیند منفی (۸۱۵/۱ = F) در بیماران افسرده تاثیر دارد (۰۰۱/۰=P).

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی ، افکار خودآیند منفی ، افسردگی.