بررسی تاثیر درختان بر کاهش غلظت ریزگردهای PM۰۱-PM۵.۲ و PM۱.۰ موجود در هوای شهر زاهدان

توسعه و گسترش فضای سبز با توجه به گسترش روزافزون جمعیت و ساخت و سازهای شهری و نیاز ضروری انسانها به فضای سبز برای ایجاد تعادل اجتماعی برای ایجاد تعادل اجتماعی،جسمانی و روحی ،امری مهم و حیاتی به شمار می آید.در کشور ایران که بیشتر مناطق آن در کمربند خشک جهان واقع شده،شهرها برای مقابله با آلودگی های صوتی و هوا ،همچنین کاهش استرس های محیطی،بیشتر از هر نقطه دیگری به فضای سبز نیاز دارند .فضای سبز به ویژه در شکل درختی آن در کاهش آلودگی های شیمیایی هوا بسیار موثر می باشد.گرد و غبار یا ریزگرد (Dust) توده ای از ذرات جامد ریزغبار وگاه دود و... است که در جو پخش شده وبا هجوم خود به اراضی کشاورزی ،راه های ارتباطی شهرها و روستاها و.... مشکلات عدیده ای برای زیست مردم ایجاد می کند.فضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند،مهمترین اثر آنها در شهرها،کارکرد محیط زیستی،یا بازدهی اکولوژیکی آنهاست که شهرها را برای زیست مساعد می سازند و باعث کاهش آلودگی هوای شهری میشوند،بر همین اساس وبا هدف بررسی تاثیر فضای سبز به ویژه در شکل درختی آن در کاهش میزان آلاینده های PM۰۱-PM۵.۲-PM۱.۰ ،این تحقیق در سال ۰۹۱۱ به روی آلاینده های موجود در هوای دو منطقه با وسعت یکسان،یکی دارای فضای سبز و دیگری فاقد پوشش گیاهی انجام گرفت،داده های اندازه گرفته شده با استفاده از آنالیزور مدل Grimm مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند،نتایج نشان داد که افزایش مساحت فضای سبز می تواند کاهش ۶/۷۶ درصدی غلظت ذرات PM۱۰، کاهش ۸/۶۷ درصد ذرات PM۲.۵ و کاهش ۳/۷۷ درصدی ذرات PM۰۱ در منطقه دارای فضای سبز در مقایسه با منطقه فاقد پوشش گیاهی می شود.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، ریزگرد ، (Dust) ذرات معلق PM۱۱-PM۲.۲ و PM۱.۱ ، آنالیزور. Grimm