بررسی خصوصیات جوانه زنی بذور و تحمل گیاهچه های ارزن دم روباهی ( Setaria italica L. ) در محیط آلوده به پلی وینیل کلراید و کادمیوم

حضور آلاینده های زیست محیطی نظیر ذرات پلاستیک و فلزات سنگین در محیط جوانه زنی به عنوان اولین مرحله از زندگی گیاه، باعث اختلال در فرآیندهای فیزیولوژیکی و رشد مطلوب گیاه می شود. در این پژوهش اثر پلاستیک پلی وینیل کلراید طی تنش کادمیوم، بر صفات جوانه زنی و رشدی گیاهچه های ارزن دم روباهی رقم باستان، بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار، با ۴ غلظت پلی وینیل کلراید (۰، ۱، ۲ و ۴ درصد) غلظت کادمیوم ( ۰ و ۱۵۰ میکرومولار) انجام شد. شاخص سطح سمیت به دنبال حضور انفرادی هر دو آلاینده به خصوص کادمیوم در محیط جوانهزنی افزایش یافت؛ ولی حضور ذرات پلی وینیل کلراید در محیط واجد کادمیوم باعث تعدیل شاخص سطح سمیت گیاهچه ها شد. به طوریکه کاربرد پلی وینیل کلراید به میزان ۱ درصد طی تنش کادمیوم به ترتیب باعث کاهش ۳۰/۲% سطح سمیت کادمیوم، افزایش ۵۹/۵% جوانه زنی و ۳۲/۴% شاخص بنیه شد. به نظر می رسد حضور ذرات پلاستیک از شرایط نامطلوب تنش کادمیوم کاسته و سبب جوانه زنی و رشد بهتر گیاهچه های ارزن دم روباهی و زیست توده ببیشتر شد.

کلیدواژه ها:

آلودگی زیست محیطی ، پلی وینیل کلراید ، کادمیوم