تأثیر افزودن Ti و( Tio(2 روی خواص زینتر پذیری و مکانیکی کامپوزیت های سرامیکی بر پایه B(4)C

عمده مشکلات در زمینه زینترینگ کاربی د بور پایداری شیمیایی بالای B(4)C بوده که قابلیت زینتر شدن و تراکم پذیری آن را محدود می کند. کامپوزیت های سرامیکی بر پایه B(4)C دارای خواص سختی بالا، مقاومت سایشی خوب و وزن مخصوص پایین می باشد، ولیخاصیت زینترپذیری ضعیف کاربید بور به د لیل وجود پیوند کووالانت درون شبکه کریستالی و دمای زینتر بالای آن از اشکالات تولید وکاربرد کاربید بور می باشد. برای تقویت خاصیت زینتر شدن و تراکم پذیری این سرامیک، روشی که مورد توافق اکثر محققینمیباشد افزودن یک فاز ثانویه به سرامیک است. از طرفی افزودن این مواد در مقادیر زیاد بر اساس قانون اختلاط فازی در بسیاری از مواردباعث کاهش و یا تضعیف خواص مکانیکی سرامیک می گردد. با بررسی اثر افزودن کربن آزاد بر خواص زینترینگ و خواص مکانیکی B(4)C مشخص گردید که افزودن کربن، سبب ممانعت از انتقال جرم در حین فرآیند زینترینگ و در نتیجه جلوگیری از رشد دانه هامیشود. براساس این نظریه وجود ذرات نانومتر ی از کربن، انتقال جرم سطح به سطح را مابین ذرات B(4)C محدود نموده و لذا از رشد دانهها ممانعت به عمل میآورد. بهترین وضع از نظر ممانعت از رشددانهها بر این اساس در حالتی است که ذرات کربن به مقدار ماکزیمم 4% وزنی به پودر B(4)C اضافه گردد. در این حالت می توان به ماکزیمم دانسیته نسبی رسید. در این تحقیق تلاش شده است که خواص زینتر شدن کاربید بور به وسیله افزودنی های مختلف (TiO(2 و Ti مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کاربید بور ، زینترینگ ، خواص مکا نیکی B(4)C ، چقرمگی ، استحکام خمشی