تاثیر محاسبه ظرفیت برد زیست محیطی در کاهش عوارض ناشی از انتشار آلاینده های هوا

امروزه آلودگی هوا در شهرهای بزرگ به دلیل رشد و توسعه صنعتی به عنوان یکی از چالش های عمده می باشد. هرچند رشد و توسعه اقتصادی برای هر کشور و هر شهری امری مطلوب است، بی توجهی به ظرفیت های اکوسیستم منطقه یا تضعیف و تخریب منابع زیست محیطی میتواند پیآمدهای ناگواری را درپی داشته باشد و مفهوم رفاه و مطلوبیت ناشی از رشد و توسعه را به کام مردم و شهروندان تلخ کند. اساسا، محاسبه ظرفیت محیطی ارتباط کلیدی بین دو سیستم کنترل انتشارکل و سیستم های کنترل کیفیت محیطی است. ضروری به نظر می رسد که توسعه منطقه ای باید در چارچوب ظرفیت زیست محیطی آن محدود شود و استفاده از ظرفیت تحمل زیست محیطی از توسعه اجتماعی و اقتصادی بیشتر برای آینده حمایت کند. ظرفیت محیطی به طور کلی به عنوان حداکثر بار آلاینده کل که محیط می تواند بر اساس استاندارد کیفیت محیطی در یک محدوده جغرافیایی خاص دریافت کند، تعریف می شود. با توجه به اینکه یکی از مهمترین کانون های انتشار نقطه ای آلودگی، صنایع به شمار می روند؛ لذا در این تحقیق با توجه به اهمیت و نقش صنعت در توسعه ظرفیت برد محیط برای حداکثر گنجایش آلودگی ها در هوا با تاکید بر صنعت فولاد مورد بررسی قرار گرفت. برای دستیابی به توسعه سبز در ابعاد صنعتی، ظرفیت برد به دست آمده در مقایسه با استاندارد های مجاز آلاینده در هر صنعت نباید تجاوز کند. به این منظور صنعت فولاد به عنوان یکی از صنایع کلیدی با گام برداشتن در مسیر توسعه سبز می تواند آینده صنعت فولاد را تضمین کند. برای دستیابی به این هدف، با متعادل نگه داشتن ظرفیت برد محیط و حد مجاز استاندارد، پایش و کنترل وضعیت پایداری محیط زیست تسهیل می شود.

کلیدواژه ها:

ظرفیت برد ، آلودگی هوا ، شاخص استاندارد آلودگی هوا ، صنایع ، فولاد