مقایسه اثربخشی آموزش گروهی با روش ABA، تیچ و بازی درمانی بررفتارهای محدود کودکان مبتلا به اوتیسم

هدف پژوهش حاضر مقایسه ی اثربخشی آموزش گروهی با روشهای ای بی ای ، تیچ و بازی درمانی بر رفتارهای محدود کودکان اوتیسم بود. روش این پژوهش ؛ آزمایشی و با طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری و گروه کنترل صورت گرفته است . از بین جامعه ی آماری که شامل تمامی کودکان اوتیسم مراکز آموزشی و توانبخشی شهر تبریز به تعداد ۳۰۰ نفر می باشد، ۱۲۰ نفر (۲۴ نفر دختر و ۹۶ نفر پسر) به عنوان نمونه ی آماری با روش خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی برای هر روش آموزشی در سه گروه آزمایشی و سه گروه کنترل قرار گرفتند. همه ی گروههای آزمایشی با روش در نظر گرفته شده به مدت ۳۵ جلسه ی ۴۰ دقیقه ای آموزش داده شدند. رفتارهای محدود در سه مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری توسط پرسشنامه ی ۳۹ سوالی مشکلات رفتاری روجان و همکاران (۲۰۰۱) مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره (MANCOVA) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج بیانگر آن بود که آموزش گروهی با روشهای ای بی ای ، تیچ و بازی درمانی بر رفتارهای محدود کودکان اوتیسم تاثیر معناداری دارند (۰۵/۰ (P< و آموزش گروهی با روش ای بی ای و بازی درمانی به ترتیب بیش ترین تاثیر را بر رفتارهای محدود کودکان اوتیسم دارد و آموزش گروهی با روش تیچ بر رفتارهای محدود این کودکان تاثیری ندارد.

کلیدواژه ها:

اختلال اوتیسم ، روش تیچ ، روش بازی درمانی ، رفتارهای محدود اوتیسم .