نقش حکمروایی خوب شهری در تحقق تاب آوری اجتماعی (شهر اصفهان

مدل تاب آوری یک پارادایم تثبیت شده از برنامه ریزی شهری است که واکنش ها را در برابر شوک ها و تنش های مرتبط با آب، مانند سیل، خشکسالی هدایت می کند هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش حکمروایی خوب شهری در تحقق تاب آوری اجتماعی (شهر اصفهان) میباشد روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی میباشد در این پژوهش، با استفاده از منابع کتابخانه ای و پیمایش میدانی به جمع آوری اطلاعات و داده ها پرداخته شده است. با توجه به یافته های پژوهش حاضر ، به دلیل مطالعات مفهوم تاب آوری اجتماعی در عمل، تقاضای فزاینده ای برای ابزارهای نوآورانه ای وجود دارد که می تواند به برنامه ریزان شهری کمک نماید تا بتوانندتصمیمات و سرمایه گذاری های بهتری برای سیستم اجتماعی شهری تاب آور اتخاذنمایند بنابراین توجه به تاب آورسازی شهرها و به ویژه تاب آوری اجتماعی و نگاهی به حکمروایی خوب شهری توجه به این مساله را بیش ازپیش ضرروری می نماید برای برنامه ریزی و مدیریت شهری هدفمند تدوین راهبردهای انعطاف پذیر برای حل مسائل شهری راهگشا می باشد.

کلیدواژه ها:

حکمروایی ، حکمروایی خوب شهری ، تاب آوری اجتماعی ، شهر اصفهان