آموزش کودکان در کالبد معماری مسکن اقلیم گرم و خشک ایران (آموزههای تربیتی با استفاده از ظرفیتهای میراث فرهنگی ناملموس در میراث ملموس شهر اصفهان)

آموزش در مکان مهمترین نهاد اجتماعی(خانواده)، یعنی مسکن آغاز می گردد. همچنین دل کودکان، همچون آئینه ای است که هرچه به آنان آموخته شود تا ابد در آن ماندگار میماند. لذا، بدیهی است که آموزش کودکان به عنوان فعالیت مداوم در جهت رشد و تعالی و تکامل انسان و غنای فرهنگی و تعالی جامعه، در بستری مناسب، سبب می گردد تا زمینه های لازم جهت پرورش روح و بروز خلاقیت فردی و اجتماعی ایشان بوجود آید. از اینرو، بایستی نیازهای آموزشی کودکان را از تمام جنبه ها مورد تفحص قرار داد تا بتوان آینده ای بهتر برای آن ها ترسیم نمود. از دیگر سوی، کودکان با زندگی در محیط شهری آموزش خود را تکمیل میکنند. بر این مبنا، شهری که اصول و مبنای آن بر مبنای طراحی شهرهای دوستدار کودک باشد، در تحقق اهداف آموزشی کودکان تاثیر بسزایی خواهند داشت. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی و با انجام تحقیقات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی و با دیدی معمارانه به تحلیل ارتباط تاثیر آموزه های دینی بر مفاهیم و رفتار کودک در دوران حضورش در مسکن در بستر شهر دوستدار کودک با اقلیم گرم و خشک پرداختهاست. یافته های مطالعه نشان میدهند، آموزه های اسلامی به ودیعه نهاده شده در مسکن سنتی ایرانی یکی از اصلی ترین منابع تاثیرگذار بر مفاهیم آموزش کودک می باشند. بدین منظور، برخی از مفاهیم اعتقادی، اخلاقی و کالبدی و همچنین رفتارهای مستقل و وابسته تاثیرگذار بر آموزش کودک بهصورت محسوس و نامحسوس، مورد مداقه قرارگرفتهاست. همچنین با بررسی مشکلات امروز فضاهای مسکونی جهت آموزش کودکان، یکی از روشهای کارآمد با عنوان آموزش در قالب بازی، به جبران کمبودهای آموزشی در دوران اخیر پرداخته است.

کلیدواژه ها:

کودک ، شهر دوستدار کودک ، آموزش ، معماری مسکن ، اقلیم گرم و خشک ، بازی.