روند پژوهش های یادگیری ترکیبی در ایران با رویکرد فراتحلیل

یادگیری ترکیبی با تلفیق آموزش سنتی و آموزش الکترونیکی، روشی نوین، منعطف و تعاملی است که یادگیری اثربخش را بهدنبال دارد. هدف این پژوهش بررسی روند پژوهشهای حوزه یادگیری ترکیبی در ایران با استفاده از رویکرد فراتحلیل بود. جامعهآماری شامل پژوهش های داخلی انجام شده در حوزه یادگیری ترکیبی بود (۶۱ پژوهش). این منابع با جستجوی در پایگاه هایاطلاعات نشریات علمی ایران: noormagz, sid, magiran و پرتال جامع علوم انسانی در طول ۱۱ سال گذشته (۱۴۰۲ -۱۳۹۲) در زمینه یادگیری ترکیبی بود. قابل ذکر است که مقاله های ارائه شده در همایش ها و کنفرانس ها در این پژوهش موردبررسی قرار نگرفتند. پژوهشگران برای بررسی پژوهش ها، از ابزار چکلیست استفاده کردند. براین اساس، مقاله ها بر اساس هدف،روش پژوهش، جامعه آماری، سال چاپ، رشته تحصیلی پژوهشگران طبقه بندی و کدگذاری شدند و با توجه به سوال های پژوهشمورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. با توجه به بررسی پژوهش ها، بیشترین پژوهش ها به ترتیب در ارتباط با اثربخشی یادگیریترکیبی، نظام یادگیری ترکیبی و مقایسه روش یادگیری ترکیبی با روشهای دیگر بود. بیشتر روشهای پژوهشی مورداستفادهدر حوزه یادگیری ترکیبی، روش نیمه آزمایشی و مروری بود. در پژوهش های یادگیری ترکیبی اسناد و مقالات، دانشجویان ودانش آموزان بیشترین جامعه آماری را به خود اختصاص دادند و خبرگان در مرتبه بعدی قرارگرفتند. سال ۱۳۹۹ بیشترین مقالهپیرامون یادگیری ترکیبی در نشریه های داخلی ثبت گردید و پژوهشگران حوزه یادگیری ترکیبی، بیشتر در رشته انسانی بودند.در پایان با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهادهایی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، آموزش ، پژوهش ، فراتحلیل