بررسی تاثیر سمیت داروی دیاسرین به عنوان کاندیدای درمان آرتروز در سلولهای بنیادی مزانشیمی انسانی

چکیده سابقه و هدف: آرتروز یکی از شایعترین بیماریهای اسکلتی و یکی از عوامل حاد سلامت اجتماعی است. دیاسرین دارویی است که در درمان آرتروز مورد استفاده می­گردد و از طریق مهار اینترلوکینها باعث کاهش التهاب و در نتیجه کاهش درد در بیماران می­گردد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر سمیت داروی دیاسرین در سلولهای بنیادی مزانشیمی انسانی بود. روش کار: سلولهای بنیادی مزانشیمی از بافت چربی انسانی استخراج شدند و بنیادی بودن آنها توسط روش فلوسایتومتری و محیط تمایزی تایید گردید. سپس تاثیر سمیت دیاسرین با غلظتهای مختلف (۴-۱۰، ۵-۱۰ و ۶-۱۰ مولار) در حلال DMSO بر روی این سلولها با تکنیک MTT بررسی شد. یافته ­ها: سلولهای بنیادی مزانشیمی از لحاظ مورفولوژی بصورت پهن، دوکی و چندوجهی مشاهده شدند. این سلولها مارکرهای سلولی بنیادی (CD۴۴، CD۷۳، CD۹۰ و CD۱۰۵) را بیان کردند و تمایز آنها به رده­های مزودرمی از قبیل استخوان و چربی تایید شد. دیاسرین با غلظت ۵-۱۰ مولار بالاترین غلظت غیرسمی برای سلولها بود و تفاوت معنی­ داری با کنترل نداشت (۸۶۵/۰=p). نتیجه­ گیری: نتایج تحقیق نشان داد که دیاسرین در غلظت ۵-۱۰ مولار سمیتی برای سلولهای بنیادی مزانشیمی ندارد کلمات کلیدی: دیاسرین بافت چربی سلولهای بنیادی مزانشیمی آرتروز