مروری بر دلایل افت تحصیلی در آموزش مجازی و ارائه راهکارهایی به منظور کاهش آن (در حوزه آموزش ابتدایی)

در سال های اخیر از آموزش مجازی به عنوان یکی از علل افت تحصیلی نام برده شده است. آموزش مجازی هنگامی معنا می یابد که نیازی به حضور فیزیکی در کلاس درس نباشد. در این شیوه ی آموزش، از وسایل و ابزارهای الکترونیکی و فناوری های به روز برای آموزش استفاده می شود. ظهور اتصالات اینترنتی سریع و مقرون به صرفه و رایانه های شخصی به فضای مجازی اجازه داده است که در خانه ها، مدارس و محل ‎کار نیز در دسترس باشد. نتایج پژوهش های جهانی نشان می دهد که جوانان ۱۵ تا ۲۵ ساله بیشترین کاربران اینترنت هستند بنابراین بررسی علل افت تحصیلی در فضای مجازی ضروری به نظر می رسد. در حالی که رفتن به مدرسه یکی از مهم ترین ابزارهای سیاست عمومی برای بالا بردن مهارت ها در جامعه محسوب می شود، برخی وقایع مانند گسترش ویروس کرونا در طی سال های گذشته، موجب روی آوردن به پلتفرم های مجازی، به عنوان جایگزین مدرسه شده است. اگرچه وجود شرایط مناسب برای آموزش مجازی طی سال های گذشته، میلیون ها کودک و نوجوان را از ترک تحصیل نجات داده است، اما باید در نظر گرفت که این عرصه به شدت نوپاست و نقایص خود را دارد. در برخی شیوه های آموزش مجازی، حمایت عاطفی و تحصیلی نادیده گرفته می شود و پشتیبانی لازم برای ایجاد گروه های درسی منسجم و ارتباطات تاثیرگذار و رو در روی معلم با دانش آموزان صورت نمی گیرد. همه ی این موارد از علل افت تحصیلی دانش آموزان در آموزش مجازی به حساب می آیند. فقدان ارتباط چهره ‎ به ‎چهره ی معلم و دانش آموز، عدم توانایی برخی والدین برای هدایت تحصیلی فرزندان و رفع اشکالات درسی آن ها، مشغله ی فراوان برخی والدین، بی توجهی دانش آموزان به آموزش ها، سرگرم شدن دانش آموزان در دنیای مجازی و کاهش ساعات درسی در بستر فضای مجازی، اهمال کاری در انجام تکالیف و عدم تلاش برای رفع اشکالات درسی را می توان به عنوان دیگر علل افت تحصیلی دانش آموزان در آموزش مجازی ذکر کرد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، آموزش ابتدایی ، افت تحصیلی ، فضای مجازی ، آموزش مجازی