تحلیل رابطه تحریم های آمریکا با نزدیک شدن ایران به روسیه و چین در دوره پسابرجام

تحریم ها نقش مهمی در روابط بین الملل و نظام های حقوقی دارند. از آنها برای اعمال فشار بر دولت ها، سازمان ها یا افراد برای اعمال رفتار مورد نظر یا مجازات عدم انطباق استفاده می شود. تحریم های اقتصادی به طور فزاینده ای در شکل دادن به نتایج استراتژیک در قرن بیست و یکم مهم شده اند، و به قدرت های بزرگ ابزاری برای تاثیرگذاری بر رفتار دولت، نشان دادن رهبری و بیان ارزش های مشترک در سطح جهانی ارائه می دهند. این اقدامات نه تنها ابزارهای دیپلماتیک بلکه عناصر استراتژی کلان هستند که بر مشارکت های بین المللی تاثیر می گذارند و به طور بالقوه به عنوان پیشگام اقدامات نظامی عمل می کنند. درک استراتژی های متنوع قدرت های بزرگ مانند ایالات متحده، چین، روسیه، ژاپن و اتحادیه اروپا در اعمال تحریم ها برای هدایت سناریوهای پیچیده ژئوپلیتیکی به طور موثر ضروری است. از این رو پرسش پژوهش حاضر این است که رابطه تاثیر میزان تحریم های آمریکا با نزدیک شدن روابط ایران با روسیه و چین چیست؟ روش تحقیق مذکور همبستگی می باشد، این روش به رابطه علت و معلولی پرداخته شده است و روش گردآوری اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای می باشد. یافته های تحقیق نشان می دهد ایران، چین، روسیه و حتی ترکیه به دلیل مسائل ژئوپلوتیک و انرژی به یکدیگر نزدیک تر شده اند. به موازات افزایش فشار آمریکا بر ایران و با در نظر داشتن وضعیت عرصه نفت خام در سطح بین الملل نتیجه اش این است که روابط این کشورها حتی نسبت به ماه های گذشته بیشتر تقویت شده است.

کلیدواژه ها:

ایران ، روسیه ، چین ، پسابرجام ، تحریم