روش های بهره برداری و توسعه میادین مشترک ایران و همسایگان

انرژی به عنوان یکی از پایه های اصلی توسعه و پیشرفت در کشورها محسوب میشود ؛درواقع وجود ساز و کارهای متعدد در زمینه بهره برداری از میادین مشترک نفت و گاز نشان دهنده اهمیت بسیار بالای موضوع می باشد و عدم وجود قوانین و مقررات و همچنین قراردادها دال بر وجود اختلافات بسیار میان کشورها می باشد.آنچه که اهمیت دارد دستیابی به یک نظام جامع در بهره برداری از میادین میباشد. طرح و توسعه میادین مشترک علی العموم در جایی که بین کشورهای همسایه تحدید حدود مرزی انجام شده است در قسمتی از مخزن نفت که در خشکی یا آبهای تحت حاکمیت کشور همسایه قرار دارد پیاده سازی می شود مانند میدان گازی پارس جنوبی که بخشی از آن در آب های تحت حاکمیت ایران و بخشی دیگر در آبهای تحت حاکمیت قطر قرار دارد و یا در جایی دیگر که منطقه مورد اختلاف تحدیدحدود مرزی نشده و ادعای حاکمیت همسایگان در آن وجود دارد مطرح میگردد که در این حالت این اختلاف بر میدان نفتی یا گازی تاثیر گذار می باشد. از مهم ترین فعالیت های وزارت نفت، بحث قراردادهای نفتی است که دارای بیشترین درجه از اهمیت است. تعیین چهارچوب حقوقی و قالب قراردادی قراردادهای نفتی، تعیین کننده اصول و مقررات حاکم بر قرارداد است. اصولی که کاملا میتواند بر گرفته از نظام حقوق داخلی یا بین المللی باشد. حتی سرمایه گذاری و انجام عملیات نفتی توسط بخش خصوصی اعم از داخلی یا خارجی از طریق قراردادهای نفتی انجام می پذیرد و با توجه به نقش مهم قواعد عمومی قراردادها در قراردادهای نفتی باید بر اساس قواعد عمومی حاکم بر آن ها تفسیر شوند و در نهایت بهترین نوع قرارداد برگزیده شود. بررسی قراردادهای نفتی نشانگر آن می باشد که در این قراردادها تقابل بدوی منافع شرکتهای نفتی خارجی و منافع ملی کشور میزبان مشهود است.

کلیدواژه ها:

قرار دادهای نفتی ، قراردادهای میادین مشترک نفتی و گازی ، بهره برداری از میادین نفتی