اختلال بلع دهانی- حلقی بر اساس جایگاه آسیب در بیماران دچار سکته مغزی

مقدمه: یکی از عوارض شایع سکته مغزی، اختلال بلع دهانی- حلقی یا مشکل در انتقال غذا از دهان به معده است که شیوع این اختلال بر اساس جایگاه عرضه می تواند متفاوت باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی شیوع اختلال بلع دهانی- حلقی بر اساس جایگاه آسیب در بیماران دچار سکته مغزی بستری در بیمارستان آیت اله روحانی شهرستان بابل بود. شیوه مطالعه: در این مطالعه گذشته نگر، ۱۱۷۹ پرونده بیماران بستری شده دچار سکته مغزی به روش سرشماری از لحاظ دارا بودن اختلال بلع، با مقایسه جنسیت و جایگاه آسیب (کورتیکال و ساب کورتیکال) بررسی گردید. جهت ارتباط بین متغیرها از آزمون های Independent t و χ۲ استفاده شد و در نهایت، داده های به دست آمده در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از کل بیماران دچار سکته مغزی (۴۸.۳۶ درصد مردان و ۵۱.۶۴ درصد زنان)، ۳۱.۲۰ درصد دارای اختلال بلع بودند. ۳۳.۵ درصد از مردان و ۲۹.۴ درصد از زنان دچار این آسیب، اختلال بلع دهانی- حلقی داشتند که اختلاف معنی داری بین شیوع اختلال بلع در گروه زنان و مرد مشاهده نشد (۰.۰۵۰ < P)، اما اختلاف معنی داری بین میانگین شیوع اختلال بلع بر اساس جایگاه آسیب (کورتیکال با ۲۹.۸ درصد و ساب کورتیکال با ۴۴.۳ درصد)، وجود داشت (۰.۰۰۱ > P). نتیجه گیری: اختلال بلع دهانی- حلقی در سکته مغزی ساب کورتیکال از شیوع بیشتری برخوردار است. از طرف دیگر، سکته مغزی کورتیکال شیوع بسیار بالاتری دارد و با وجود رخداد کمتر اختلال بلع در آسیب های قشری مغز، درصد قابل توجهی از این بیماران دچار اختلال بلع دهانی- حلقی می گردند که این امر توجه ویژه متخصصان نورولوژی و ارجاع به هنگام این بیماران جهت توان بخشی بلع را ضروری می سازد.

کلیدواژه ها:

اختلال بلع ، سکته ، سکته مغزی