بررسی ویژگیهای فیزیکی رانشگرهای لیزر فوتونی و معرفی قابلیتهای عملیاتی آنها

رانشگرهای لیزر فوتونی (PLT)، رانشگرهایی هستند که میزان رانش (Thrust) فوتونی را با بهره گیری از یک کاواک نوری تشدیدی افزایش می دهند؛ این عمل بواسطه دو آینه نصب شده بین یک جفت فضا پیما صورت می گیرد. در این مقاله با معرفی این رانشگرها و همچنین نسبت رانش به توان (T/P) و میزان ضربه ویژه (Isp) ، مقایسه ای بین رانشگرها صورت گرفته و چیدمان های غیر فعال و غیر تشدیدی نوری مورد بررسی قرار گرفته اند. ضربه ویژه در رانشگرهای مذکور به 10(7)*3 ثانیه میرسد که در نوع خود عدد قابل توجهی محسوب میشود. نسبت رانش به توان در اینجا با استفاده از آینههایی با انعکاس بالا (0/9997=R) به μN/W 1±20 میرسد. بیشینه رانش فوتونی در این رانشگرها می تواند تا 35μN افزایش یابد. رانشگرهای مذکور بازه وسیعی از فعالیتهای فضایی را در برمی گیرند و رانش آنها می تواند کمتر از یک نیوتن، بین یک تا چند کیلو نیوتن و بیش از چند کیلو نیوتن باشد. رانشگرهای با رانش پایین (TkN) این امکان بوجود میآید تا نسبت به دیگر رانشگرهای معمولی، فضا پیما با سرعت بیشتری پرتاب گردد. در مقاله پیش رو به ساختار کلی این رانشگرها پرداخته شده و طرحواره ای از چیدمان آزمایشگاهی این نوع رانش نیز آورده شده است که در آن از یک لیزر با پمپاژ دیودی و ماده فعال Nd:YAG به همراه آینه های با انعکاس بالا استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

رانشگر ، لیزر فوتونی ، ضربه ویژه ، پیشرانش لیزر فوتونی