مقایسه عملکرد لرزه ای ساختمان های کوتاه و بلندمرتبه بتن مسلح نامنظم مجهز به جداساز لرزه ای تحت زلزله های حوزه نزدیک

ساختمان های سه بعدی بتن مسلح ۵ و ۱۲ طبقه کوتاه و بلندمرتبه با سیستم باربر جانبی قاب خمشی ویژه و دیوار برشی در حالات منظم و نامنظمی های مجزا و همزمان در پلان و ارتفاع، با کاربری مسکونی در تهران بر خاک نوع II بررسی شدند. پس از طراحی مدل ها با نرم افزار ETABS ۲۰۱۵، در تراز پایه آنها جداساز اصطکاکی آونگی طراحی شد و رفتار لرزه ای مدل ها در حالات گیردار و جداسازی شده در پایه، تحت ۷ رکورد شتابنگاشت حوزه نزدیک با تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی بررسی شدند. نوآوری پژوهش، بررسی همزمان اثرات نامنظمی، جداساز لرزه ای و مولفه های افقی و قائم گسل نزدیک بر عملکرد ساختمان ها با نرم افزار OpenSEES ۲.۵.۰ می باشد. با وجود جداساز، مدل های مذکور مانند جسم صلب جابجایی جانبی داشتند. بیشینه نسبت جابجایی نسبی طبقات در مدل های بلند نسبت به مدل های کوتاه، کاهش بیشتری داشتند؛ در مدل های بلند گیردار جداسازی شده، در امتداد محورهای X و Y به ترتیب %(۳/۸۸-۱/۷۹) و %(۸/۸۳-۷/۶۶) و در مدل های کوتاه %(۸۹-۷۵) و %(۵/۸۲-۵۰) بود. کاهش برش پایه نسبت به حالت گیردار، در مدل های کوتاه جداسازی شده %(۸۸-۶۳) و در مدل های بلند %(۷۷-۴۷) بود. بیشترین اختلاف جذب انرژی مدل های کوتاه جداسازی شده نسبت به حالت گیردار، مربوط به مدل با نامنظمی همزمان در پلان و ارتفاع، در امتداد محور X به میزان kJ ۱۳۵ بود؛ این مقدار در مدل بلند نامنظم با %۳۶/۱۸ کاهش در سطح پلان در امتداد محور X، kJ ۲۰۰ بود. جذب انرژی دیگر مدل های بلند جداسازی شده نسبت به حالت گیردار کمتر بود؛ بنابراین، کاربرد جداساز اصطکاکی آونگی در مدل های بلند در حوزه نزدیک گسل توصیه نمی شود.

کلیدواژه ها:

عملکرد لرزه ای ، جداساز ، حوزه نزدیک ، جابحایی جانبی ، جذب انرژی