ارزیابی اثرات زیست محیطی تولید بادمجان در گلخانه آب کشت: اجرای یک رویکرد اقتصاد زیستی-دایره ای از طریق تولید کمپوست و ذغال زیستی

علیرغم تمام مزایا، آبکشت با حجم زیادی از بقایای گیاهان شامل شاخه ها، برگ ها و ساقه ها پس از برداشت محصول اصلی مواجه است. این بقایا در صورت مدیریت نامناسب، بستری برای رشد میکروبی فراهم کرده و به تکثیر و رشد میکروارگانیسم های مضر کمک میکنند. برای مقابله با چالش پسماند، این پژوهش تبدیل ضایعات به کمپوست یا ذغال زیستی بر اساس یک رویکرد اقتصاد زیستی-دایره ای، پیشنهاد کرده و ازنظر پایداری زیستمحیطی موردبررسی قرار داده است. بر اساس نتایج، تولید هر کیلوگرم بادمجان تحت شرایط آب کشت به سلامت انسان ۱۰-۶× ۱۶/۶ دالی  خسارت میزند. همچنین در حوزه زیستبوم، خسارت تولید هر کیلوگرم بادمجان برابر با ۸-۱۰× ۰۸/۱ گونه در سال هست، درحالیکه در زمینه منابع، مقدار خسارت ۲۶۱/۰ دلار برای هر کیلوگرم بادمجان تخمین زده شده است. تولید و مصرف گاز طبیعی در تولید بادمجان تحت شرایط آب کشت، نقش حیاتی در خسارتهای زیست محیطی این فرآورده دارد. رویکرد اقتصاد زیستی-دایره ای، به ویژه مسیری که باهدف تولید کمپوست پیشنهادشده است، منجر به کاهش ۶/۱۶ درصدی در کاهش خسارت بر سلامت انسان می شود. در زمینه زیست بوم، مسیر منتهی به تولید کمپوست با کاهش ۱۶ درصدی، به حفظ تنوع زیستی کمک می کند و نسبت به مسیر منتهی به تولید ذغال زیستی عملکرد بهتری دارد. در رده خسارت منابع نیز، مسیر منتهی به تولید کمپوست از بقایای سبز بادمجان باعث تغییرات کاهشی حدود ۱۶ درصدی در مقابل تولید مرسوم بادمجان تحت شرایط آبکشت میشود. نتایج نشان دهنده عملکرد موفق تولید بادمجان تحت رویکرد اقتصاد زیستی-دایره ای با تمرکز بر تولید کمپوست از بقایای سبز در جهت بهبود محیط زیست و کاهش خسارت زیست محیطی تولید بادمجان است.

کلیدواژه ها:

صیفی جات گلخانه ای ، پسماند سبز ، مدیریت پسماند ، محصولات زیستی ، ارزیابی چرخه زندگی