نمودهای الگوی خودشکوفایی ابراهام مزلو در مثنوی معنوی مولانا با تاکید بر تزیینات داخلی مقبره مولانا در قونیه

مثنوی معنوی تصویری کامل از انسان و آلام انسانی را ترسیم کرده است و با بیان چشم اندازهای زندگی و آشکارسازی دغدغه ها و بیراهه ها در مسیر تعالی، راه کارهایی روان شناسانه و نجات بخش بیان می کند و با نمایش لایه های نهانی وجود آدمی او را به سوی آرامش روانی و درونی سوق می دهد تا حدی که تمام افکار درونی بشر را می توان در اندیشه های مولوی یافت به گونه ای که می توان متن مثنوی معنوی را منبع اصیل و مناسب از روان شناسی امروز دانست. آبراهام مزلو یکی از چهره های برجسته نهضت روان شناختی به شمار می رود که می توان درون مایه های روان شناسی او را در مثنوی شناسایی کرد. یافته های پژوهش نشان داد اشتراکات فراوانی نظریه خود شکوفایی آبراهام مزلو با مثنوی معنوی دارد. از جمله این اشتراکات می توان به درک واقعیت، خود انگیختگی، مساله محوری، توجه به تنهایی، خودمختاری، تقدیر و تحسین، تجربه عرفانی، حس همدردی، پذیرش خود، دیگران و طبیعت و روابط بین فردی اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

خودشکوفایی ، مزلو ، مثنوی معنوی ، مولانا