تحلیل کارکرد تعارضات درونی در نگاه مولوی و روانشناسی و انعکاس ان در تزیینات مقبره ایشان در قونیه

مولانا جلال الدین محمد بلخی، همچون یک آسیب شناس و روان کاو ماهر در مثنوی کبیر، ترس های بشر را دیدگاه معرفت شناسی عرفانی که زیر ساخت آن شناخت روان بشر (علم النفس) و لایه های آن است، واکاوی می کند و برای درمان، تعالی و خود شکوفایی نسخه هایی روحانی می پیچد.از آنجایی که ترس مفهومی روانشناختی است، در این رساله جهت غنا و گسترده کردن این مقوله از دیدگاه روان شناسان و فیلسوفان انسان گرا و اگزیستانسیالیست از آن رو که به افکار مولوی در مقایسه با روان شناسان دیگر نزدیک ترند، استفاده شده است؛ به غیر از کارل گوستاو یونگ، روان شناسان و فیلسوفان وجودگرای منتخب، راجرز، رولومی، ژان پل سارتر، سورن کی یر کگور، اریک فروم، اروین یالوم ،آبراهام مزلو، ویکتور فرانکل، مارتین سلیگمن، کارن هورنای و.. می باشند. مهمترین راهکارهای مقابله و رهایی از انواع ترس در آثار مولوی و دیدگاه فیلسوفان و روانشناسان مورد بحث، عبارتند از: فلسفه غم غربت و تنهایی، کشف گنج درون، صبر، توکل و تسلیم، توبه، رویکرد به دین و دینداری، دعا و نیایش، ایمان، تعلیم و تربیت صحیح و یا تصعید و قصد متضاد در روان شناسی امروز، ترک فرافکنی، آشنایی با مواهب و حکمت های نهفته در شرور هستی، آشنایی با ریشه های تعارضات درونی و روحی و استفاده از مواهب آن، قصه درمانی، اعتقاد به قضای الهی و مواهب آن، معنا یابی و معنا جویی برای رنج ها و درد های بشر، آشنایی با مواهب اختیار و جبر محمود عرفانی،، آشنایی با مرگ و موهبات آن، حزم و بصیرت، در حال زیستن، صلح بین ادیان در سایه وحدت، امیدواری

کلیدواژه ها:

مولوی ، مثنوی ، ترس ، روان شناسان