اولویت بندی عوامل موثر بر اثربخشی آموزش ایمنی کارکنان سازمان آتش نشانی فردیس با استفاده از مدل تصمیم گیری چندمعیاره

زمینه و هدف: برنامه های آموزش ایمنی نقشی کلیدی در موفقیت سازمان ها و کاهش آسیب های شغلی ایفا می کنند. اثربخش بودن چنین برنامه هایی نه تنها فرصت های تازه برای بهبود مهارت های ایمنی در اختیار کارکنان می گذارد، بلکه به بهره وری بیش تر و بهبود فرهنگ ایمنی نیز منجر می شود. لذا، این پژوهش با هدف اولویت بندی عوامل موثر بر اثربخشی آموزش ایمنی کارکنان سازمان آتش نشانی فردیس با استفاده از مدل تصمیم گیری چندمعیاره انجام شد. مواد و روش ها: در اجرای این پژوهش، ابتدا با استفاده از تکنیک دلفی نسبت به غربال معیارهای اصلی شامل "کیفیت آموزش"، "کمیت آموزش" و "سیاست ها و اقدامات توسعه ای" و زیرمعیارها اقدام، و پس از آن از طریق مقایسات زوجی نسبت به وزن دهی معیارها و زیرمعیارها، و تعیین روابط درونی بین معیارها با استفاده از تکنیک DEMATEL اقدام شد. سپس، با ادغام نتایج ANP و دیمتل در نرم افزار سوپردسیژن، نسبت به اولویت بندی و وزن دهی نهایی معیارها با استفاده از نظر کارشناسی ۱۰ نفر از خبرگان سازمان آتش نشانی فردیس اقدام شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که در بین معیارها، "کیفیت آموزش" با وزن نهایی برابر با ۰/۵۱۵ در اولویت اول و "سیاست ها و اقدامات توسعه ای" از بیش ترین تاثیرگذاری برخوردار بودند. از طرفی، معیار "کمیت آموزش" از بیش ترین میزان تاثیرپذیری و تعامل برخوردار بود. همچنین، در بین زیرمعیارها، "حضور مستمر فراگیرها و مدرس در دوره ها" با وزن نهایی برابر با ۰/۱۰۴ اولویت اول را به خود اختصاص داد.   نتیجه گیری: به طور کلی، می توان اذعان داشت که اگر به مقوله آموزش نیروی شاغل به طور مستمر و کافی توجه نشود، ممکن است برخی از جنبه­های شغلی که به آموزش نیاز دارند مورد غفلت واقع شده و با گذشت زمان، برخی از آموزه ها به فراموشی سپرده شوند. لذا، برای حفظ اثربخشی مقوله آموزش، نسبت به تدوین سند سیاست گذاری برگزاری دوره های آموزش ایمنی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Effectiveness factors ، Firefighter ، Safety training ، Multi-criteria decision making ، Iran ، فاکتورهای اثربخش ، آتش نشان ، آموزش ایمنی ، تصمیم گیری چندمعیاره ، ایران