اثربخشی درمان فراشناختی بر باورپذیری افکار و احساسات اضطرابی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر: یک مطالعه نیمه تجربی

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر دارای مشکلات روان شناختی می باشند و نیاز به مداخلات درمانی دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان فراشناختی بر باورپذیری افکار و احساسات اضطرابی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش نیمه­تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران روان پزشکی سرپایی کلینیک روان درمانی بیمارستان زارع شهر ساری در پاییز سال ۱۴۰۲ بود که با روش نمونه گیری هدف­مند، تعداد ۳۲ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (۱۶ نفره) آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش، ۸ جلسه درمان فراشناختی دریافت نمودند و گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. جمع آوری داده ها با استفاده از مقیاس اختلال اضطراب فراگیر Spitzer و همکاران (۲۰۰۶) و پرسش نامه باورپذیری افکار و احساسات اضطرابی Herzberg و همکاران (۲۰۱۲) انجام شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: درمان فراشناختی بر باورپذیری افکار و احساسات اضطرابی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر تاثیر معنی دار داشت (۰۰۱/۰>P). میانگین نمره باورپذیری افکار و احساسات اضطرابی در گروه آزمایش در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۴۴/۸۶ و ۹۴/۵۵ بود. این اثربخشی در ابعاد باورپذیری افکار و احساسات اضطرابی نیز مشاهده شد و اندازه اثر در کل ابزار ۸۶۹/۰ به دست آمد (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد درمان فراشناختی بر باورپذیری افکار و احساسات اضطرابی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر موثر است. بنابراین، استفاده از این رویکرد با هدف کمک به بهبود سلامت روان این بیماران پیشنهاد می گردد. واژه های کلیدی: اختلال اضطرابی، سلامت روان، اختلال هیجانی، پای­بندی به دارو

کلیدواژه ها:

Anxiety disorder ، Mental health ، Emotional disturbance ، Medication adherence ، اختلال اضطرابی ، سلامت روان ، اختلال هیجانی ، پای بندی به دارو