تاثیر یک دوره تمرین شنای تناوبی شدید بر بیان ژن Nurr۱ و mir-۱۳۲ در موش های صحرایی مبتلا به پارکینسون
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 87
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMEG-14-1_005
تاریخ نمایه سازی: 31 تیر 1403
چکیده مقاله:
مقدمه: هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین شنای تناوبی شدید بر بیان ژن Nurr۱ و mir-۱۳۲ در موش های صحرایی مبتلا به پارکینسون بود.روش پژوهش: برای این پژوهش تجربی، تعداد ۲۱ سرموش نر صحرایی نژاد ویستار با میانگین وزن ۵/۱۰ ± ۲۰۰ گرم انتخاب شدند. به ۱۴ سرموش، روزانه ۱ میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن رزرپین تزریق شد. سپس این موش ها به طور تصادفی به دو گروه بیمار و تمرین تقسیم شدند. ۷ موش سالم نیز به عنوان گروه شاهده در نظر گرفته شد. موش های گروه تمرین، به مدت شش هفته در ۲۰ نوبت ۳۰ ثانیه ای و با ۳۰ ثانیه استراحت بین هر نوبت شنا کردند. بیان ژن هیپوکامپی Nurr۱ و mir-۱۳۲، ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اندازه گیری شد. نتایج بین گروه ها با آزمون One-way ANOVA همراه با آزمون تعقیبی LSD توسط نرم افزار SPSS-۲۲ و در سطح معنی داری ۰۵/۰>P تجزیه و تحلیل شد.یافتهها: نتایج نشان داد بیان ژن Nurr۱ در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد و گروه تمرین به طور معنی داری پایین تر (به ترتیب ۰۲/۰=p و ۰۲/۰=p) است؛ در حالی اختلاف معنی داری بین دو گروه تمرین و شاهد مشاهده نشد (۹/۰=p). بیان ژن mir-۱۳۲ در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بالا تر بود (۰۰۹/۰=p) اما اختلاف معنی داری بین گروه بیمار با گروه تمرین (۱/۰=p) و بین گروه تمرین و گروه شاهد (۱/۰=p) مشاهده نشد.نتیجهگیری: در کل به نظر میرسد تمرینات شنای به کار رفته در تحقیق حاضر، در بقاء نرون های دوپامینی و بهبود بیماری پارکینسون موثر باشد.
نویسندگان
سحر عبداللهی
گروه تربیت بدنی واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
مهرزاد مقدسی
گروه علوم ورزشی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
محمد امین عدالت منش
گروه زیست شناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
سارا حجتی
گروه علوم ورزشی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران