بررسی رابطه اثربخشی بین سلامت روان با خود متمایزی و هوش معنوی در دانشجویان دانشگاه خیام

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه اثربخشی بین سلامت روان با خودمتمایزی و هوش معنوی در بین دانشجویان دانشگاه خیام مشهد می باشد. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری پژوهش تمامی دانشجویان دانشگاه خیام مشهد در سال ۱۳۹۹ در نظر گرفته شد. در این پژوهش برای انتخاب آزمودنی ها از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای استفاده شده است. یافته ها نشان داد نمرات پیش آزمون به عنوان متغییرهای همپراش، تفاوت در دو گروه کنترل و آزمایش در حیطه سلامت روان و هوش معنوی در سطح ۰۲۲/. < P معنی دار است ولی در حیطه خودمتمایزی معنی دار نیست. نمرات گروه آزمایش در مرحله پس آزمون نسبت به مرحله پیش آزمون در مولفه ی سلامت روان و هوش معنوی در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته و در خودمتمایزی، کاهش یافته است. نتایج تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد با در نظر گرفتن نمرات پیش آزمون بعنوان متغیر همپراش، آموزش هوش معنوی بر سلامت روان و هوش معنوی این دانشجویان موثر است و بر خود متمایزی تاثیری نداشته است. همان طور که نتایج نشان داد، آموزش هوش معنوی بر افزایش سلامت روان تاثیر معنادار داشته ولی بر خودمتمایزی تاثیر معنادار نداشته است

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، هوش معنوی ، خودمتمایزی ، اثربخشی