ارزیابی مدل کارایی مصرف تابش در برآورد زیست توده و عملکرد گندم آبی بر اساس تصاویر ماهواره های لندست ۸ و ۹ (مطالعه موردی: حوضه دریاچه ارومیه)

با توجه به اینکه روش های سنتی اندازه گیری زمینی نیاز به هزینه ، زمان و نیروی انسانی زیاد دارند تمایل به استفاده از روش های غیرمستقیم مانند سنجش از دور افزایش یافته است. بنابراین هدف از این پژوهش محاسبه زیست توده خشک، شاخص برداشت و عملکرد دانه گندم آبی با استفاده از سنجش از دور در حوضه دریاچه ارومیه بود. برای این منظور حوضه دریاچه ارومیه به شش زیرحوضه تقسیم گردید و از مدل کارایی مصرف تابش (RUE) استفاده شد. در این پژوهش از ۱۱۱۵ مزرعه گندم آبی استفاده شد. نتایج پایش مزارع و شاخص NDVI نشان داد که جوانه زنی گندم آبی در سطح حوضه به طور متوسط از تاریخ ۲۰ آبان ماه شروع شده و برداشت این محصول نهایتا تا ۳۰ تیرماه ادامه داشته است. مقدار شاخص های ضریب همبستگی (R)، ضریب نش-ساتکلیف (NSE)، ریشه میانگین مربعات خطای نرمال شده (nRMSE) و ضریب باقی مانده (CRM) در مرحله واسنجی به ترتیب برابر ۹۰/۰، ۷۶/۰، ۱۵ درصد و ۳۸/۶ درصد و در مرحله صحت سنجی به ترتیب برابر ۹۲/۰، ۷۲/۰، ۱۴ درصد و ۲۱/۷ درصد بدست آمد. بررسی شاخص برداشت (HI) نشان داد که میانگین این شاخص در زیرحوضه های مختلف بین ۴۰/۰ تا ۴۵/۰ است و به طور کلی میانگین این شاخص برای حوضه دریاچه ارومیه ۴۲/۰ بدست آمد. نتایج بررسی زیست توده و عملکرد دانه حاکی از تفاوت های چشم گیر در مقادیر آن ها در زیرحوضه های مختلف بود. بیشترین زیست توده و عملکرد دانه در زیرحوضه زرینه- سیمینه با میانگین ۱۲۰۹۸ و ۵۲۶۱ کیلوگرم بر هکتار و کمترین آن ها در زیرحوضه غرب- دریاچه با میانگین ۸۶۵۱ و ۳۷۲۳ کیلوگرم بر هکتار مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

تنش آبی ، سنجش از دور ، شاخص برداشت ، شاخص NDVI