تاثیر طرحواره درمانی و توجه آگاهی بر افکار خود آیند منفی در افراد دارای علائم افسردگی و اضطراب

در این پژوهش از طرح تجربی یا نیمه آزمایشی استفاده شد و در آن تاثیر طرحواره درمانی و توجه آگاهی بر افکار خود آیند منفی در افراد دارای علائم افسردگی و اضطراب در کلیه نوجوانان و جوانان دختر که به کلینیک های مشاوره خانواده در شهر سنندج در سال ۱۴۰۲ موردبررسی قرار گرفت . فرضیه های مطرحشده برای محقق این بود که از طریق آموزش درمان شناختی مبتنی بر توجه آگاهی می توان اضطراب و کاهش افکار خود آیند منفی در نوجوانان و جوانان دختر را تغییر داد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه نوجوانان و جوانان دختر شهر سنندج در بهار ۱۴۰۲ تشکیل دادند . ابتدا برای انتخاب منطقه ای از شهر سنندج، از روش انتخاب تصادفی استفاده شد که از بین مناطق شهر سنندج، انتخاب شد. سیر پژوهش به این صورت بود که در مرحله اول آزمودنی ها به پرسشنامه اضطراب و کاهش افکارخودآیند پاسخ دادند که درنهایت از بین آنان ۴۰ نفر متناسب باهدف تحقیق انتخاب شدند. آزمودنی ها با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در مرحله دوم گروه آزمایش در ۸ جلسه آموزش درمان شناختی مبتنی بر توجه آگاهی شرکت کردند در طول این مدت گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند . درنهایت در مرحله سوم پس از اجرای آموزش یعنی به فاصله ۲ هفته بعد،مجددا هر دو گروه با پس آزمون مورد آزمایش قرار گرفتند . نتایج ارزیابی نشان داد که مداخله گروهی آموزش طرحواره درمانی در شرکت کنندگان گروه آزمایشی به نسبت گروه توجه آگاهی تاثیر بیشتری بر بهبود مولفه های طرحواره درمانی داشته است و درنتیجه وجود تفاوت بین این دو گروه احراز می گردد در نتیجه فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه طرحواره درمانی و توجه آگاهی بر افکار خود آیند منفی در افراد دارای علائم افسردگی و اضطراب تاثیر معناداری دارد تایید می گردد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، توجه آگاهی ، افکار خود آیند منفی ، افسردگی و اضطراب