بررسی روش تونل کاری کم عمق برای حفاری ایستگاه در خاک های ضعیف و کم روباره (مطالعه موردی: ایستگاه استقلال مترو خط ۲ شیراز)

نتخاب روش بهینه برای حفر تونل مستلزم شناخت کامل روش های حفر تونل و پارامترهای تاثیرگذار بر آنها می باشد. از جمله پارامترهای مهم که باید مورد مطالعه و ارزیابی قرار گیرد می توان به مشخصات هندسی، مشخصات زمین شناسی و ژئومکانیکی، شرایط پروژه و زیرساخت های موجود، زمان به اتمام رسیدن پروژه و مسائل زیست محیطی اشاره کرد. همچنین پیش بینی و کنترل نشست هم از لحاظ ایمنی و هم از نقطه نظر اقتصادی از اهمیت قابل توجهی در مناطق شهری برخوردار می باشد. در سال های اخیر، استفاده از تونل کاری در عمق کم برای حفاری فضاهای زیرزمینی از جمله ایستگاه مترو و فضاهای مشابه در خاک های مختلف مورد استفاده قرار گرفته که به دلیل عدم ایجاد خلل در ترافیک، در فضاهای شهری مورد علاقه می باشد. تونل کاری در عمق کم و در خاک ضعیف، (STM (Shallow Tunneling Method نام گذاری می شود. استفاده از STM در فضاهای شهری می بایست از نظر نشست در سطح زمین و اثرات آن بر سازه های روزمینی به طور دقیق ارزیابی گردد. به منظور بررسی هر کدام از روش ها از مدل سازی عددی به روش سه بعدی استفاده و هدف از مدل سازی عددی به روش سه بعدی، بررسی دقیق میزان نشست حین اجرا و تعیین بهترین روش اجرا با کمترین میزان نشست بوده است. روش های مختلفی با تقسیم بندی های متفاوت جهت حفاری مورد بررسی قرار گرفت که در نهایت روش قابل استفاده در این مطالعه ارائه و بهترین روش با کمترین میزان نشست به عنوان گزینه برتر معرفی گردید.

کلیدواژه ها:

خاکریز سست و نرم ، تسلیح کننده ، ژئوگرید ، ظرفیت باربری ، پی ، بارگذاری ترکیبی استاتیکی