تاثیر تمرینات NASM و تمرینات تقویتی مفصل ران و مچ پا بر میزان فاصله قوزک داخلی مچ پا و زاویه Q در دختران دارای ناهنجاری زانوی ضربدری

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ۸ هفته برنامه ی تمرینات آکادمی ملی طب ورزشی آمریکا (National Academy of Sports Medicine; NASM) و تمرینات تقویتی مفصل ران و مچ پا بر میزان فاصله قوزک داخلی مچ پا و زاویه Q در دختران دارای ناهنجاری زانوی ضربدری بود. روش بررسی: در این مطالعه ۳۰ دختر نوجوان مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری شرکت کردند و در دو گروه تمرینات NASM و تمرینات تقویتی مفصل ران و مچ پا (هر گروه ۱۵ نفر) تقسیم شدند. در این پژوهش برای اندازی گیری زاویه ی Q از گونیامتر و برای اندازه گیری فاصله ی بین قوزک های داخلی مچ پا در زانوی از کولیس استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. برای بررسی اثر زمان، گروه و اثر توام زمان و گروه از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری ۲×۲ استفاده شد. سطح معنی داری ۰۵/۰≥ در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هر دو پروتکل تمرینی NASM و برنامه ی تمرینات تقویتی مفصل ران و مچ پا بر متغیرهای فاصله قوزک داخلی مچ پا (۰۰۱/۰>p) و زاویه Q (۰۰۱/۰>p) اثرگذار بود. همچنین نتایج نشان داد که تفاوتی بین دو پروتکل وجود ندارد و هر دو به یک میزان تاثیرگذار بودند. نتیجه گیری: به طورکلی به نظر می رسد که هر دو پروتکل تمرینات NASM و تمرینات تقویتی مفصل ران و مچ پا می توانند باعث بهبود فاصله قوزک داخلی مچ پا و کاهش زاویه Q در افراد مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری شوند. به متخصصان حوزه ی حرکات اصلاحی و افرادی که در این زمینه فعالیت دارند پیشنهاد می شود از این پروتکل ها استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

تمرینات NASM ، تمرینات تقویتی ، مفصل ران ، قوزک داخلی مچ پا ، زاویه Q ، زانوی ضربدری.