بررسی تاثیر سلامت روانی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

به گفته سازمان بهداشت جهانی (۲۰۱۴)، سلامت روان به این صورت تعریف شده است: «وضعیت بهزیستی که در آن هر فرد توانایی های خود را تحقق می بخشد، می تواند با فشارهای عادی زندگی مقابله کند، به طور مثمر ثمر عمل و به خود و جامعه کمک کند ۲۲ .» اکتبر به عنوان روز آگاهی از سلامت روان فدراسیون جهانی بهداشت است. سلامت روانی خوب مربوط به بهزیستی ذهنی و روانی است(سازمان جهانی بهداشت، ۲۰۱۴)مفهوم ارتقای سلامت روان یک رویکرد پارادایم مفهومی برای تحلیل و فهم دیدگاه های مختلف نسبت به سلامت روان و ارتقای ان ارایه می کند که یک اندازه برای دانشجویان کارکنان و سیاست گذاران مفید خواهد بود.برای بسیاری از متخصصان سلامتی ارتقای سلامت روان،از حوزه های بسیار مورد توجه است اما امروزه شرایط دیگری پیش روی ما است و جوامع چه توسعه یافته یا درحال توسعه هر روز با مسایل نوینی مواجه می شوند که دیگر رویکردهای سنتی به سلامت روان ،توانایی لازم برای پاسخگویی به آن را ندارد و بیماری روانی تنها بخش کوچکی از گسترده سلامتی روان را تشکیل می دهد. ( ارتقای سلامت روان- کیت تودر ) بهداشت روانی نه تنها علاقمند است که چگونه رفتار بشر بوجود می آید.بلکه مایل است بفهمد که دلایل این رفتار ما چیست؟به عبارت دیگر بهداشت روانی،دانش درباره انگیزه های انسانی را،یکی از اصول شناسائی بشر می دارند.این علاقه روز افزون روان شناسان به مسائل روزمره و عملی بشر؛موجب شده است که دانش ما در افراد،بخصوص کسانی که دچار مشکلات روانی هستند به طور قابل ملاحظه ای افزایش یابد.عدم سازش و وجود اختلافات رفتار در جوامع انسانی بسیار مشهود و فراوان است در هر طبقه و صنفی و در هر گروه و جمعی؛اشخاص نامتعادلی زندگی می کنند.بنابراین در مورد همه اعم از کارگر،محصل،پزشک و مهندس،زارع،استاد دانشگاه و غیره خط ابتلا به اختلالات روانی وجود دارد.به عبارت دیگر هیچ فرد انسانی در برابر امراض روانی مصونیت ندارد.البته دانستن اینکه هر شخص ممکن گرفتار ناخشنودی روانی شود خود به خود کافی نیست زیرا که بهداشت روانی فقط منحصر به تشریح علل اختلالات رفتار نبوده بلکه هدف اصلی آن پیش گیری از وقوع ناراحتیهای می باشد پیش گیری به معنای وسیع آن عبارت می باشد از بوجود آوردن عواملی که مکمل زندگی سلام و نرمال است.به علاوه درمان اختلالات جزئی رفتار ،به منظور جلوگیری از وقوع بیماریهای شدید روانی در سالهای اخیر،در کشور ایران مانند سایر کشورهای جهان علاقه مخصوصی هم از طرف مقامات دولتی و هم از جانب مردم به امر بهداشت روانی نشان داده شده است.اگرچه هنوز مدت زمانی از این توجه و علاقه نگذشته ولی اثرات آن در بهبود اوضاع بیمارستانهای روانی به کار بردن روش های صحیح در پیش گیری مشاهده می گردد با وجود این پیشرفت های محسوس،می توان گفت که مردم ما هنوز از فهم و درک صحیح ماهیت و علل اختلالات روانی بدرستی آگاهی ندارند و متاسفانه آمارهای دقیق و منظفیم مربوط به این موضوع نیز در دسترس نیست (میلانی فر ، ۱۳۷۳)