تجربیات کارکنان در محیط دورکاری: یک مطالعه کیفی از تاثیرات روانشناختی و اجتماعی

در دوران فعلی که دورکاری به عنوان یک الگوی کاری برجسته شده است، تحقیق حاضر به بررسی تجربیات کارکنان در محیطدورکاری با تاکید بر ابعاد روانشناختی و اجتماعی پرداخته است. با به کارگیری روش توصیفی پدیدارشناسی و انجام مصاحبه با۱۴ کارکنان پردیس فارابی دانشگاه تهران، تاثیرات دورکاری بر آنان ارزیابی شده و با استفاده از راهبرد هفت مرحله ای کلایزیتحلیل گردیده است. یافته ها نشان میدهد که دورکاری افراد را قادر می سازد تا انعطاف پذیرتر در مدیریت زمان خود عمل کنندو از مزایای انعطاف در زمان و مکان کاری بهره مند شوند. افزایش ارتباطات تیمی از طریق ابزارهای مجازی و ایجاد احساس حضورمجازی، از دیگر نتایج به دست آمده است . پیشنهادهای تحقیق شامل توسعه مهارتها و آموزش، ترویج فرهنگ انعطاف پذیری،استفاده بهینه از فناوری اطلاعات، مدیریت موثر زمان، و مشارکت کارکنان در فرآیند تصمیم گیری است. این یافته ها به عنوانراهنمایی موثر برای سازما نها و مدیران منابع انسانی به منظور بهبود تجربیات کارکنان در دورکاری میتواند مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

دورکاری ، تجربیات کارکنان ، محیط کاری ، انعطافپذیری زمانی ، ابزارهای مجازی