رابطه تاب آوری با کارکردهای شخصیت در زوجین متقاضی طلاق (مطالعه موردی: شهر تهران)

تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری با کارکردهای شخصیت در زوجین متقاضی طلاق در شهر تهران انجام شده است. در پژوهش حاضر که به شیوه توصیفی – همبستگی و پیمایشی انجام شده است، تعداد ۱۰۶ نفر از زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگاه های خانواده تهران به شیوه نمونه گیری در دسترس انتحاب شدند. در این پژوهش به منظور بررسی میزان تاب آوری زوجین متقاضی طلاق از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون و به جهت ارزیابی کارکردهای شخصیت از فرم کوتاه مقیاس سطوح کارکردهای شخصیت استفاده و در نهایت داده ها در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از بررسی تاب آوری زوجین متقاضی طلاق نشان داد میانگین نمره تاب آوری معادل ۳۷ است که نشان دهنده تاب آوری پایین افراد شرکت کننده در تحقیق است. همچنین در بین خرده مقیاس های کارکرد شخصیت، بیشترین نمره مربوط به همدلی با میانگین ۳.۷۴ است. نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد ۳۲ درصد از واریانس مربوط به تاب آوری به وسیله کارکردهای شخصیت تبیین می شود. از بین متغیرهای کارکرد شخصیت، متغیر همدلی و صمیمیت با اطمینان ۹۹ درصد می توانند تغییرات مربوط به تاب آوری را پیش بینی کنند. از این رو پیشنهاد می شود درمان مبتنی بر شفقت جهت افزایش تاب آوری زوجین و حل مشکلات مربوط ویژگی های شخصیتی استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، کارکردهای شخصیت ، زوجین متقاضی طلاق