نقد و ارزیابی محتوای کتاب درسی پیام های آسمان پایه هفتم با رویکرد راهنماشناسی براساس برنامه درسی ملی

ارزش ها و سنت های حاکم بر هر ملتی، نهاد و ماهیت تعلیم و تربیت آن ها را تشکیل می دهد. نظام تعلیم وتربیت در اسلام نیز از این قاعده مستثنی نیست. از منظر باورهای اسلامی_شیعی، امامت از ارکان اساسی و ضروری دین اسلام است. لذا توجه به امامت و زندگی امامان شیعه باید اصل و اساس تربیت دینی واقع گردد. لذا در نظام آموزش و پرورش ایران که منبعث از آموزه های شیعی است. بررسی میزان توجه به ائمه شیعه و مسائل مرتبط با آنان در کتب درسی در خور بررسی است. این پژوهش با روشی تحلیلی و بهره گیری از روش های کمی از جمله آماری می کوشد به بررسی جایگاه مباحث مربوط به امامان شیعه در کتاب پیام های آسمان پایه هفتم بپردازد وجایگاه آن ها را در میان مطالب ارائه شده ارزیابی کند. دستاورد های تحقیق نشان می دهد در بین مواد درسی کتاب پیام های آسمان پایه هفتم سال تحصیلی۱۴۰۳_۱۴۰۲ بیشترین مطالب مربوط به چهارده معصوم، در فصل سوم: راهنماشناسی، دروس پنجم(پیامبر رحمت)، ششم(اسوه فداکاری و عدالت) و هفتم(برترین بانو) مطرح شده است، نوع ارائه پیام بیشتر به روش غیرمستقیم و در قالب داستان ارائه شده است، اما درنوع مبانی دانش شناختی، اهداف مشترک ائمه و لزوم اطاعت از امام نسبتا مغفول مانده است.

کلیدواژه ها:

تحلیل محتوا ، تربیت دینی ، برنامه درسی ملی ، امامت ، کتاب پیام های آسمان