بررسی عوامل موثر بر اعتماد به نفس و راهکارهای افزایش آندر مطالعه موردی

خودباوری یا اعتماد به نفس به انگلیسی (Self-confidence)، یکی از ویژگی های روانی است. اعتماد به نفس یعنی اعتماد و اطمینان به قابلیتهای وجودی خود. افرادی که اعتماد به نفس دارند، به توانایی هایشان اعتماد می کنند و بر زندگیشان کنترل دارند. اعتماد به نفس بنیادی ترین بخش شخصیت انسان است که بر تمام جوانب فرد نفوذ دارد. برخوردار بودن از اعتماد به نفس سالم و بالا یک ضرورت حیاتی است زیرا که نقش حیاتی در توسعه و پیشرفت انسان دارد. البته داشتن اعتماد به نفس به این معنی نیست که فرد می تواند هرکاری را انجام دهد بلکه این افراد انتظارات واقع گرایانه دارند و حتی هنگامی که بعضی ازانتظاراتشان برآورده نمی شود دیدگاه مثبت خود را حفظ می کنند و خود را می پذیرند . همچنین این افراد خطر رد شدن از طرف دیگران را قبول می کنند، چون به مسیرو هدف خود اعتماد دارند. خودشان را می پذیرند و احساس نمی کنند که باید خودشان را وفق دهند تا پذیرفته شوند. فردی که با علاقه، شادابی، ایمان و اطمینان به خود، در جهت برنامه هایش حرکت میکند و اهدافش متناسب با توانایی هایش است و از خودش رضایت دارد، دارای اعتماد به نفس و خود باوری است. هدف این پژوهش بررسی روشهای ارتقاء سطح اعتماد به نفس دانش آموزان و ارائه راهکارهای عملی برای این کار میباشد. روش استفاده شده در این تحقیق مطالعه موردی می باشد. جمع آوری اطلاعات از طریق مشاهده ساختارگرا فراهم شد. جامعه مورد مطالعه تنها از یک دانش آموز تشکیل شده است. دانش آموز یاد شده دارای اعتماد به نفس ضعیف و سطح عملکردی پایین در بروز اعتماد به نفس خود بود. با توجه به کار صورت گرفته، نتایجی به دست آمد که پرورش حس اعتماد به نفس بایستی از دوران طفولیت و با کوشش و تلاش والدین در کودکان ایجاد گردد تا با ورود به مدرسه حداقلی از این حس در دانش آموزان موجودباشد. آنگاه در محیط مدرسه است که بایستی اولیای مدرسه از جمله معلمان در تقویت این حس بکوشندوفرزندانی قوی و شاداب و پرانرژی برای آینده کشورمان تربیت نمایند.

کلیدواژه ها:

اعتماد به نفس ، روش های ارتقاء اعتماد به نفس ، مدرسه ، دانش آموزان.