بررسی توسعه یافتگی بخش کشاورزی روستاهای استان های شمالی ایران و هلند با استفاده از الگوی MARCOS

با توجه به شباهت اقلیمی و محیطی مجموع سه استان شمالی ایران و کشور هلند، همواره این سوال مطرح است که چرا سطح توسعه بخش کشاورزی در این دو پهنه جغرافیایی تا این حد متفاوت است و آیا امکان الگوبرداری از هلند برای تسریع در فرایند رشد و توسعه ایران (استان های شمالی) وجود دارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین سطح توسعه یافتگی بخش کشاورزی سه استان شمالی ایران (گیلان، مازندران و گلستان) و کشور هلند می باشد. برای دستیابی به این هدف، از الگوی تصمیم گیری چندمعیاره MARCOS استفاده شد. مهم ترین دلیل استفاده از این روش، اطمینان بخشی و دقت بیشتر در حل مسائل تصمیم گیری های چندمعیاره می باشد؛ روشی مبتنی بر سلسله مراتب و شناخت شرایط و محدودیت ها برای حل مشکلات کسب وکار در دنیای واقعی. آمار و اطلاعات مورد نیاز از آم ارنامه های کشاورزی و پایگاه های اطلاعاتی مانند بانک جهانی، سازمان جهانی خواروبار و کشاورزی به دست آمد. نتایج حاصل موکد فاصله زیاد سطح توسعه یافتگی استان های شمالی ایران در مقایسه با کشور هلند در حوزه های زراعت، باغبانی، دامپروری، مکانیزاسیون و آموزش و زیرساخت می باشد. از مهم ترین دلایل موفقیت هلند استفاده از فناوری های برتر و گلخانه های پیشرفته، اعم از کشاورزی هیدروپونیک، استفاده از انرژی زمین گرمایی، فناوری نورافشانی مصنوعی و راهکارهای آبکشتی و هواکشتی است؛ لذا حمایت از توسعه این فناوری ها در کشور می تواند شکاف توسعه یافتگی بخش کشاورزی در استان های شمالی ایران را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

توسعه کشاورزی ، هلند ، ماتریس تصمیم ، رهیافت MARCOS ، استان های شمالی ایران