بازنمایی معلولیت جسمی به عنوان نمادی از اختلال هویت در فیلم های انیمیشن با تمرکز بر فیلم من بدنم را گم کردم

انیمیشن­ می تواند با خلق جهان هایی زنده یا تخیلی پیش تصورات اجتماعی را به چالش بکشد یا تقویت کند. این مقاله، با رویکردی کیفی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای، پیش تصورات اجتماعی مربوط به معلولیت، و نحوه ی بازنمایی آن در فیلم های انیمیشن را بررسی می کند. در این مسیر، نحوه ی بازنمایی معلولیت به عنوان نمادی از اختلال هویت در فیلم من بدنم را گم کردم ساخته ی جرمی کلاپین با استفاده از منابع کتابخانه ای، تجزیه وتحلیل فیلم به کمک مفاهیم مرتبط با معلولیت از منظر مدل اجتماعی معلولیت مایک الیور مطالعه و تحلیل شده، همچنین رابطه ی بین جسمیت و هویت مورد کاوش قرار گرفته است. نتایج حاصل از بررسی ها نشان می­دهد، رابطه­ی میان فرم بدن و هویت با ادراکات و نگرش­های اجتماعی نسبت به ناتوانی درهم­تنیده است. همچنان که در بررسی این رابطه در انیمیشن من بدنم را گم کردم نیز ملاحظه می شود که معلول شدن جسمی شخصیت اصلی داستان باعث شکل گیری هویتی جدید در او می شود؛ هویتی که الزاما خدشه دار شده و منفی نیست، بلکه چیزی کاملا متفاوت از زمانی است که بدن او کامل و یکپارچه بود. جداشدن بخشی از جسم او و سپس ادامه یافتن زندگی بدون آن، به وی نشان می دهد که می تواند گذشته را رها کند و مانند دست قطع شده، چیزی جدا از موجودیت پدر ومادرش باشد.

کلیدواژه ها:

انیمیشن ، معلولیت ، هویت ، بدن مندی ، من بدنم را گم کردم ، مایک الیور