تاثیر تنش خشکی و مصرف اسید سالیسلیک بر خصوصیات رشدی خربزه خاتونی

تنش کم آبی مهمترین مانع کشت خربزه در نواحی خشک و نیمه خشک کشور می باشد. باتوجه به اهمیت تولید خربزه در استان خراسان رضوی، این مطالعه گلدانی با هدف بررسی پاسخ رشد خربزه به تنش خشکی و مصرف اسید سالیسیک در مجتمع آموزش عالی تربت جام در سال ۱۴۰۱ اجرا شد. بذور خربزه در کیسه های کشت پر شده از خاک مزرعه کشت شد، و کیسه ها در شرایط هوای آزاد برای اعمال تیمارها قرار داده شد. تیمار تنش خشکی شامل میزان رطوبت قابل دسترس خاک در سطوح مختلف ۸۵، ۷۵، ۶۵، ۵۵، ۴۵ و ۳۵ درصد و تیمار اسید سالیسیلیک نیز در دو سطح صفر و یک میلی مولار بود. نتایج نشان داد که تنش خشکی تاثیر معنی داری بر تمام صفات رشدی اندازه گیری شده داشت، ولی اثر اسید سالیسیلیک تنها بر غلطت کلروفیل a و b، کارتنوید های و محتوای نسبی آب برگ معنی دار بود. کاهش آب قابل دسترس خاک به کمتر از ۷۵ و ۶۵ درصد به ترتیب باعث کاهش معنی دار کلروفیل a و کلروفیل b برگ شد. رطوبت خاک کمتر از ۶۵ درصد همچنین کاهش معنی دار سطح برگ، محتوای نسبی آب برگ، میزان جذب نیتروژن و وزن خشک ریشه و اندام هوایی خربزه را باعث شد. بطور کلی به ازای هر واحد کاهش رطوبت خاک به کمتر از ۶۷ درصد آب قابل دسترس خاک میزان ماده خشک اندام هوایی هر بوته به میزان ۴/۲ درصد نسبت به شرایط رطوبتی مطلوب کاهش یافت. بهترین زمان آبیاری خربزه زمانی است که ۴۰ درصد رطوبت قابل دسترس خاک تخلیه شود

کلیدواژه ها:

رطوبت قابل دسترس ، سطح برگ ، کلروفیل ، ماده خشک