ارزیابی آزمایشگاهی ناپایداری حفره چاه در شیلهای سخت حین تماس با سیال حفاری

به طور کلی، اغلب آزمایشات تعیین بازدارندگی سیال حفاری، بر اثرات شیمیایی سیالات در سازندهای شیلی نرم و حساس متمرکز شده است. آزمایشات ارزیابی میزان پراکندگی و تورم برای شیلهایی با ظرفیت تبادل یونی بالا به منظور سنجش میزانجذب آب درون ساختار رس، میزان جداشدگی و پراکندگی ساختار رس و تورم متداول میباشند. این شیوههای متداول، تمام پارمترهای ساختاری اثربخش در مکانیسم ناپایداری شیلهای سخت را شامل نمیشوند. ساختار سنگ، ترکیب، بافت و توزیع کانی شرایطی را فراهم میکند که قابلیت اثربخشی مستقیم بر توسعه شکاف در سازندهای شیلی سخت را نشان میدهند.ازاینرو، ضرورت ارائه شیوههای آزمایشگاهی توسعه یافته، به منظور ارزیابی توسعه شکاف با بکارگیری نمونههای شیل اهمیت ویژهای دارد. این تحقیق، به ارائه شیوه نوین شامل به کارگیری مهارت تصویربرداری از تغییرات آشکار در شیل حین تماس با سیال و نیز، بررسی تفصیلی با مهارت مقطع نازک از نمونه شیل پس از تماس با سیال پرداخته است. این مطالعه، چگونگی استفاده از این شیوه نوین جهت ارزیابی توسعه شکاف در سازندهای شیلی سخت و همچنین، تجزیه و تحلیل مرتبط با مجموعهای از مشاهدات تجربی با ارائه داده های کمی و کیفی را شامل میشود و قابلیت تعیین میزان واکنش- پذیری این نوع شیلها را در سیالات حفاری مختلف دارد

کلیدواژه ها:

سیال حفاری ، ناپایداری حفره چاه ، شیلهای نرم ، شیلهای سخت