هزینه های مبادله و تعدیل غیرخطی نرخ ارز حقیقی با استفاده از الگوی (STAR) (مطالعه موردی ایران)

مطالعات سال های اخیر درخصوص مدل های تعادل عمومی نشان می دهند که مدل های تعادلی تعیین نرخ ارز حقیقی با در نظر گرفتن هزینه مبادلات، یک فرایند تعدیل غیرخطی را نسبت به برابری قدرت خرید PPP می طلبد. آزمون های هم انباشتگی مرسوم که آثار هزینه مبادلات را در نظر نمی گیرند، اغلب فرضیه PPP بلندمدت را با شکست مواجه می کنند. در این تحقیق با در نظر گرفتن هزینه های مبادله و تعدیل غیرخطی PPP ، روند تعدیل انحرافات PPP را بررسی نموده ایم. ابتدا با بهره گیری از دو سری داده های سالانه و ماهانه برای دوره زمانی (۲۰۰۷- ۱۹۷۵) فرضیه فرایند تعدیل خطی انحرافات PPP را در مقابل فرضیه فرایند تعدیل خودرگرسیونی با انتقال ملایم STAR آزمون کردیم که به طور قوی فرض خطی بودن تعدیل رد می شود. سپس، مدل های STAR را با استفاده از الگوریتم نیوتن-رافسون و روش حداکثرسازی تابع حداکثر راستنمایی شرطی تخمین زدیم. فرایند سیستماتیک تخمین غیرخطی، رفتار برگشت به تعادل PPP در بلندمدت را تایید می کند، اگر چه در کوتاه مدت PPP از رفتار گام تصادفی پیروی می کند.

کلیدواژه ها:

نرخ ارز حقیقی ، برابری قدرت خرید ، الگوی خودرگرسیونی با انتقال ملایم ، هزینه مبادله