شناسایی بخش های کلیدی اقتصاد ایران بر اساس کمترین انتشار آلاینده کربن دی اکسید با استفاده از رویکرد ماتریس حسابداری اجتماعی

امروزه آلودگی به یکی از چالش های اصلی مدیریتی کشورها تبدیل شده است؛ به گونه ای که کشورها علاوه بر سیاست ها و اقدامات درون مرزهای خود، سامان دهی آلودگی را در حوزه بین المللی نیز دنبال می کنند. ایران به عنوان کشوری در مسیر توسعه، برای دستیابی به رشد مستمر توام با حفظ محیط زیست، لازم است به مبحث شدت انرژی و نیز انتشار آلاینده گازهای گلخانه ای توجه بیشتری داشته باشد. در این راستا هدف پژوهش حاضر تعیین اولویت بندی سرمایه گذاری در بخش های اقتصادی با توجه به حداقل انتشار گاز دی اکسید کربن و حداکثر رشد اقتصادی است. به همین منظور به کمک ماتریس حسابداری اجتماعی سال ۱۳۹۰ دی اکسید کربن مستقیم و غیرمستقیم ناشی از تولیدات بخش های اقتصادی و ضریب فزاینده تولید محاسبه و به کمک روش نرمال سازی این شاخص ها و شاخص ترکیبی این دو، اولویت بندی سرمایه گذاری تعیین گردید. نتایج نشان می دهد که بخش های ساخت محصولات غذایی، کشاورزی، ساختمان، ساخت محصولات فلزی به لحاظ این شاخص ترکیبی بیشترین ضریب فزاینده تولید و کمترین میزان انتشار دی اکسید کربن را در اولویت قرار داده اند.

کلیدواژه ها:

: Output Multiplier ، Carbon Dioxide ، Social Accounting Matrix   ، بخش های اقتصادی ، ضریب فزاینده تولید ، ضریب فزاینده انتشار دی اکسید کربن ، ماتریس حسابداری اجتماعی.