آزمون تجربی رابطه بین قدرت دولت در جمع آوری مالیات، درآمدهای مالیاتی و مخارج دولت در ایران

بر اساس فرضیه کائو و روبین، افزایش قدرت دولت در جمع آوری مالیات از طریق افزایش درآمدهای مالیاتی باعث گسترش مخارج بخش عمومی می شود. در این راستا هدف اصلی مقاله حاضر، آزمون تجربی رابطه بین قدرت دولت در جمع آوری مالیات، درآمدهای مالیاتی و مخارج دولت در ایران طی دوره زمانی ۹۲-۱۳۵۰ است. به این منظور از دو متغیر نرخ مشارکت زنان در بازار کار و نرخ خوداشتغالی، به عنوان شاخص های اندازه گیری قدرت دولت در جمع آوری مالیات و روش علیت گرنجری تودا و یاماموتو استفاده شده است. نتایج نشان دهنده عدم وجود رابطه علیت از سمت شاخص های اندازه گیری قدرت دولت در جمع آوری مالیات به مخارج دولت است (رد فرضیه کائو و روبین). دلیل این نتیجه گیری، بر اساس عدم وجود رابطه علیت از سمت شاخص های اندازه گیری قدرت دولت در جمع آوری مالیات به درآمدهای مالیاتی توجیه شده است؛ هرچند که وجود رابطه علیت از سمت درآمدهای مالیاتی به مخارج دولت تایید می شود (تایید فرضیه فریدمن). بر اساس سایر نتایج نیز وجود رابطه علیت از سمت درآمدهای نفتی به مخارج دولت و درآمدهای مالیاتی تایید شده است.

کلیدواژه ها:

Government's Power to Collect Taxes ، Tax Revenues ، Government Expenditures ، Kau and Rubin hypothesis ، Toda and Yamamoto Granger Causality. ، قدرت دولت در جمع آوری مالیات ، درآمدهای مالیاتی ، مخارج دولت ، فرضیه کائو و روبین ، علیت گرنجری تودا و یاماموتو.