شناسایی و اولویت بندی متغیرهای موثر بر ریسک اعتباری مطالعه موردی: شرکت های دانش بنیان مستقر در پارک های علم و فن آوری استان سمنان

ریسک اعتباری یکی از مهم ترین عوامل ایجاد ریسک در بانک ها و موسسات تامین مالی به شمار می آید. این ریسک زمانی به وجود می آید که دریافت کنندگان تسهیلات اعتباری امکان بازپرداخت اقساط و بدهی خویش را عمدی یا غیر ارادی نداشته باشند. هدف اصلی این مطالعه، شناسایی و اولویت بندی متغیرهای موثر بر ریسک اعتباری شرکت های دانش بنیان مستقر در پارک های علم و فن آوری استان سمنان است. برای این منظور با بکارگیری مدل رگرسیون لاجیت، از متغیرهای کمی شاخص تمرکز روزنبلوث، نسبت ارزش افزوده، نسبت تشکیل سرمایه در صنعت و متغیرهای مجازی وضعیت مالکیت و نوع شرکت های دانش بنیان استفاده گردید. جهت محاسبه متغیرهای کمی پژوهش، از ریز داده های بخش صنعت ایران در سال های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶، بر اساس کدهای چهار رقمی صنایع (ISIC) استفاده و مدل برازش گردید. طبق نتایج حاصل، متغیر های نسبت تمرکز و ارزش افزوده به ترتیب دارای اثر منفی و معنی دار بر ریسک اعتباری هستند؛ یعنی با افزایش هر یک از این متغیرها، با فرض ثابت ماندن سایر متغیرها، احتمال معوق شدن تسهیلات یا ریسک اعتباری کاهش می یابد. با افزایش نسبت تشکیل سرمایه در صنعت، ریسک اعتباری افزایش می یابد. احتمال معوق شدن تسهیلات در شرکت های با مسئولیت محدود و تعاونی نسبت به شرکت های سهامی خاص بیش تر است. ریسک اعطای تسهیلات به شرکت های دانش بنیان تولیدی نوع ۲ در مقایسه با شرکت های نوپا و تولیدی نوع ۱ کم تر است.

کلیدواژه ها:

: Credit Risk ، Logit Model ، Concentration Ratio ، Rosenbluth Index ، Knowledge-based Companies ، ریسک اعتباری ، مدل لاجیت ، نسبت تمرکز ، شاخص روزنبلوث ، شرکت های دانش بنیان.